KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 868 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
"elveda"sözüyle vurdun...
Gök gürültüsüyle uyandım o sabah. Bir felaketin habercisiydi sanki… Ağlar gibi akıttı bulut gözyaşlarını yeryüzüne. Gece de yıldız yoktu. Kaybolup gitmişlerdi en ücra köşelere. Ay ise ışığını esirgemiş kendi kabuğuna çekilmişti…
Huzursuzluk, bir sıkıntı sarmış bedenimi almış gidiyor. Tadım tuzum yok… Kara bulutlar güneşimi de almıştı o sabah. Ağaçlar dallarını eğmiş, güller solmuş, zamansa bana inat geçmek bilmiyordu. Vardı bir şeyler ve hepsi benden saklıyorlardı. Ay, bulut, güneş, yağmur, ağaçlar, güller hepsi ama hepsi…
Dışarı kendimi zor attım. Deniz kenarında sözleşmiştik ta bi hafta öncesinden. Hava öylesine hırçın ki, onunla buluşmamızı engellemek için elinden geleni yapıyordu sanki…
Gittiğimde oradaydı.Dalga, bir sitemle vuruyordu karaya.Bulut ağlıyor,deniz ağlıyordu bense……
Ufak ufak adımlarla yaklaştı yanıma...kısık bir ses tonuyla selamladı beni.Otuduk denize karşı ve uzun bi süre öylece kaldık.Derin bi nefes alarak sessizliği bozdu:
“ben gidiyorum buralardan. Hiç bir şey sorma bana”
……………
O an kalbime bir kurşun saplandı sandım.
Sarsıldım….
Baktım gözlerine o da baktı son bir kez…
“ELVEDA” dedi.
Ve arkasına bile bakmadan gitti.”ELVEDA” sözüyle vurarak gitti.Soğuk bir beden,kaybolmuş bir ruhtu benden geriye kalan..
Katilim “ELVEDA” sözüdür….
<>aysegulg<>
06.03.2007
YORUMLAR
