Unutma insanoğlu...!
Her ne olursan ol,önce cenin olmaya mahkumsun.Doğmadan büyümen yeşermen imkansız.Dal verip boylanınca yaprakların gençliğin edasıyla kıpır kıpır dalgalanmaya mahkum.Hikmet,o dalgalardan aldıgın lezzeti damarlarına sindirebilmekte.Ta ki ozaman erer benliğin kemâle.Her sonbahar yaklaştığında döktüğün yaprakların yerini yeni hikmet ve mana denizlerine açar seni.Bir ummanda kaybolmakta vardır bu uğurda,deryada yüzerken yoluna çıkan yıldızlardan ilham almakta.Sonunda sen diye bişey kalmaz "Hiç" oluverirsin.Zaten şu koca hanede hepimiz bir hiç değil miyiz?Nedir bu benlik telaşı.Köklerin her an hastalanıp yok olmaya mahkumken nedir çaktığın şu dünya hayatının toprağına.Seni gören,gözeten,seni senden daha çok düşünen,seven bir Rabbin var.
Bırak savursun o halde seni.Sanırsın hak ile batıl savaşa tutuşmuşlar da haktan yana olan hakkı batıldan yana olan batılı tutar.Girdiğin savaşların büyüklüğünden çok amacı önemlidir bedene.Ne savaşındasın neyin uğruna yaşatıyorsun ruhunu.Sen hayır sanırsın şerrin bataklıgına sürüklenirsin,şer sanırsın hayra dönüşüverir bilemezsin.Zira ne demişler;Her hayırda bir şer,her şerde bir hayır vardır,
UNUTMA İNSANOĞLU...