kömür gözyaşı

• 9 Mart 2007 Cuma 14:46:15

kaybolması imkansız bir hayalin nazlı huzurunda ürperişler üfürürken içime sanki gelgitlerin icatcısı benmişim gibi suçlanıyorum rüzgar tarfından.
ilerisi olmayan bir bekleyişin şimdilerinde hapsoluyorum.aslında söylenenlerin çoğu manasız.ve beklemek adını taktığım her parlayış manasız.
yine diyabilmenin verdiği bir cesaretle kırılmış dalgalardan yeni simalar karalıyorum kendime.kömüre hiçbir zaman gözyaşı karışmamalı aslında.bu koskoca bir sayfanın kirlenmesinden başka bir şey değildir.lakin yapmaya vadettiğin bir resim senden önce bitmeye meyletmişse farkedersin ki o resimde gerekli olan tek renktir o gözyaşı ve kömür bulamacı.
bir anlık bir korkunun hükmüyle naralar savurursun pişmanlıklarına.ve hiç pişman olmadım gibi basit zikredişlerle korkunu defetmeyi arzularsın. birileri mutluluklardan bahseder.ve sen çok uzakta kalmış olduğunun farkındalığıyla sadece gülümsersin.hayatında neyin zor olduğuna sen karar vermezsin. aslında şu an ve ansızlığın huzurunda veremezsin kelimesinin boyun eğmişliğinden bıkmış olsam da veremezsin diyorum çaresizce.
korkulardan bıkmış bir asilikle kendi icat ettiğim zindanlarımda duvarlarımda yosunlar yetiştiriyorum.bir parça yeşil sanki yeni yaşamlar sürecek önüme. bir parça yeşil tomurcuklanmış terkedişlerin doğma umudunu ne kadar söndürebilir ki.
hüzün dalgasında ipe gerilen bir gülümsemedir yüzümdeki şimdi
ve şimdi kömür bulamacına alışmış bir ressamdan başka neyim ki zaten...