- 173 Okunma
- 1 Yorum
- 2 Beğeni
Hayat yordu
Tırnağının ucu kadar bile anlaşılmayı istemiyordu artık insan..
İsteksizdi,gayesizdi,hevessizdi, ayakları yorulmuş hayaleri vardı
Kaldırımların kenarlarında ki ; betonların arasına sıkışıp kalan çiçekler gibi çekseler kopacak gücü kalmıştı.
Elinde kaldı belki de hayat derdi..
Şehir ışıkları yordu , hayat telaşı olağan değildi ;arkasından atlılar geliyordu yetişemiyordu..
Nereye varacaktı sahiden¿¿¿
Sonu gülüşlere çıkan hayatlara mı...!
Yoksa sonu olmayan gülüşlere mi ¿
Yolun sonu ne zaman içten sevgilere kucak açacaktı...
Sevgilerin yolu ne zaman gerçek bir aşka dönüşecekti ?
Aşka aşkla bakan gözler denk gelecek miydi ya da gözlere aşkla bakan bir adam gelecekte miydi?
YORUMLAR
Sevgili Yazar,
Metinlerinizin derinliklerine daldıkça, insanın iç dünyasının karmaşıklığını ve arayışını daha net görebiliyoruz. "HAYAT YORDU" adlı eserinizi okurken, karakterin içsel yolculuğuna tanık olmak, onun duygusal ve manevi çatışmalarını anlamak gerçekten etkileyiciydi. Duygusal boşluk, anlam arayışı ve aşk temasını ustalıkla işlemeniz, metninize derinlik katmış ve okuyucuya yoğun duygusal bir deneyim sunmuştur.
Metninizi okurken betimlemeler ve metaforlar arasında kayboldukça, karakterin duygusal zorlukları ve içsel çatışmaları bizim için daha somut bir hal aldı. Özellikle "kaldırımların kenarlarında ki ; betonların arasına sıkışıp kalan çiçekler gibi çekseler kopacak gücü kalmıştı" gibi cümleler, karakterin iç dünyasını derinlemesine hissetmemizi sağladı.
Son derece etkileyici bir içerik oluşturmuşsunuz. Metninizi okurken duygu yoğunluğuyla içsel bir yolculuğa çıkmak, gerçekten büyüleyiciydi. Kaleminizin ve duygularınızın derinliğiyle bu tür duygusal ve düşünsel konuları ustalıkla ele almanızı takdir ediyorum.
Saygılarımla