RAFDAKİ DOSTUM

Yarım asrı aşkın bir zamandır, ben de sizler gibi iyisiyle, kötüsüyle yaşamın bana sunduklarıyla, mutlu olduğum zamanlar da oldu, mutsuz olduğum zamanlar oldu.

Elbet ki, zor anlarım da oldu. Ne var ki, en zor anlarımda, en yakınımda olanlardan bile yardım istemeyi kendime ar bildim.

Bazen bu zorlukları uzun zamana yayarak, bazen kısmen. Ama bir şekilde üstesinden gelip, zorlukları aşmasını bildim!

Başardıklarım oldu destek görmeden, yardım almadan, kendimi acındırmadan başardım.

Bazı şeyleri başarma arzusuyla doluyken, başarısızlıkla sonuçlandığı, yenilgiye uğradığım olduysa, bunun tek sebebi en yakınımda olanlar oldu. Bu yüzden işletme cetveli bilanço kayıtlarında, başarılarım benim. Başarısızlıklaım ise, yakınlarımın hanesine yazıldı!

Yardıma ihtiyacı olana, zorda kalana, talep etsin veya etmesin; şikayet etmeden, sızlanmadan, zaman, mekan ya da kapital hesabı yapmadan yardıma koşmanın, sorun çözmenin, destek olmanın hazzını dolu dolu yaşadım.

Anne ve babamın öğretisiyle, öncelikle güzel bir ahlâk edinmeyi, iyi bir eş olmayı, saygı duyulacak bir baba olmayı kendime şiar edindim.

Anlaşmazlığa düşen, tartışan ya da kavga eden tarafların anlaşmazlığına şahit olduysam, adil olmayı ahlakım gereği ibadet sayarak, haklı olana; haklısın, haksız olana ise, gözlerinin içine bakarak, sen haksizsın demesini bildim. Bu tavrım sebebiyle belki çevremdeki gereksiz kalabalık azaldı. Ama buna karşın, onurumu koruyarak, kaliteli dostlar edinmiş oldum! Yani, haksız olana haksız olduğunu diyemediysem, haklı olana; sen idare et de demedim.
Yani, nabza göre şerbet vermesini bir türlü başaramadım!

İşte bu yüzden ben, ben olmayı başardım. Kendimi bir başkasıyla değil, dünüm ve bugünümle mukayese ettim.

Sonra mı?

Sonra; Kendimi yalnızlığa mahkûm ettim, kendi kendimi tecrit ettim. Çünkü zekâm bunu gerektiriyordu. Çünkü onurum, omurgam, ahlakın bunu gerektiriyordu!

Peki kendi kendimi tecrit etmeden şikayetçi miyim?

Elbette hayır. Çünkü niteliksiz, kalitesiz ve hatta onursuz, aptal kuru kalabalıktansa, nitelikli onurlu, ahlaklı bir dost yeterlidir. Ha bir de raflarda sıraya konulmuş, okunmayı bekleyen kitaplar yeterlidir!

Efkan ÖTGÜN