EDEBİYAT DEFTERİ

• 4 Mart 2024 Pazartesi 17:45:39

Sevgili Edebiyat Defteri,
Yoksa ’’ Sayın" mı demeli? İçimden geldi. Sevgili Edebiyat Defteri,
"Sevgili Cumhurbaşkanı Bey Amca" der gibi oldu ; ama başka türlü samimi olamam ki sana.
İnsan için değil mi her şey. Bütün kanunlar, kurallar. İnsan değil mi onu yapan, onunla yaşayan, yaşamaya çalışan.
En önemlisi; insanı insan yapan, samimileştiren güzelleştiren, çoğu zaman bir kenara koyduğu kalp değil mi? Ben o kalbin samimi niyeti ile yazıyorum.
Ben de herkes gibi hayat yolunda bir çıkmaza girdim bilirsiniz her şey insan için. Hani derler ya içine atsan zehir, dışına atsan kime gider denen keder. Zor geldi onunla yaşamak bana. Ona buna anlatmaktansa ; dost, yarenden medet ummaktansa dökerim dedim derdimi kalem kağıda.
Yazdım, yazdım, yazdım... Yer etmedi ben de. Huzur da vermedi. Gönle de iyi gelmedi. Benliği de mutlu etmedi. Anladım ki içini dökmek değil mesele. Anlatabilirdin bir kuşa bir böceğe bir kelebeğe... bir yürek lazımdı. Aynı telden çalan. Söyleyeni, söyleteni ve dinleyeni anlayan.
O zaman dedim : "Olmuyorsa dost, yaren, kurt, kuşla anlatırım derdimi bir yabancıya. "
" Edebiyat Defteri" geldi aklıma. Çekindim önce, internet ortamı diye. Kimi laf atar birbirine, kimi törpülenmemiş benliğiyle birbirini küçümser yine, kimi avcı, kimi av peşinde, kimi öyle, kimi böyle...Düşündüm, boş verdim, zamana bıraktım yine.
Sitenizin ismini önceden bilirdim. "üç beş kişi, üç beş dize, bir de kafiye geçiniyorlar yazar diye" diyecek kadar kibirdim.
Karar ile kararsızlık arasında üye oldum. Üyelik sürecinde ben yine:
Onaylasa ne?
Onaylamasa ne?
Süreç onaylanınca gezindim şöyle bir kendimce. Şiirler okudum. Gönüllerden gelen sesleri duydum. O gönüllerde kendimden bir şeyler buldum. Her yüreğin seslenişi farklıydı, her yürek hayattan bir yankıydı.Cesaretlendim ben de. Yaralı yüreğimle birkaç damla, birkaç dize sundum size. Önceleri küçük sancılar ve kıvranışlardı kaleme düşen. Baktım ki sonra; beni ben eden, beni anlatan şeylerdi ifade edilen.
Şiirlerimi birçok şair arkadaş okudu. Benden çıkan şiirler, o gönüllerde vücut buldu. Gönülden gönüle bir yol var, görünmez ya ! İşte o yol bana merhem oldu. Merhaba diyebiliyorsam güzel bir bahara, ben de etkiniz çok fazla.
Yazmakta da çekingendim aslında. Ninem geldi aklıma. Derdi ki bana: "Kuzum bir acı ve üzüntünden kurtulmak için gösterdiğin çaba ve sabırsızlığı güzel bir duyguyu veya işi paylaşmak için de göstermelisin."
İyi ki ninemin öğüdünü dinledim.
Kurucusu ve üyeleri ile vücut bulmuş, yaşayan bir varlıksınız bende. Kocaman geniş bir aile.Koca yürekli, ilkeli geniş bir aile. Bu ailenin bir parçası olmaktan mutluyum.
Selam olsun size.
Sahire Gökcen