Kadınım Ben

• 2 Mart 2024 Cumartesi 23:26:40

Kadınım ben, çocukluğumla, ergenliğimle,gençliğimle ve yaşlılığımla her zaman her yerde kadınım. Neden kadın kelimesi bu kadar korkutucu geliyor insana, neden deli kadınlar sevilmez. Evrensel gülüşleri kıskanılır, doğurganlığına hayran olmak gerekirken namus meselesi olarak karşısına çıkarılır.

Kadınım ben, ne yaşım ne görünüşümde çirkinlik var! Kendimi nasıl görmek istiyorsam öyle çıkarım hayata. Nasıl yürümek istiyorsam, öyle adımlarım kaldırımları, bazen bir sigara yakar efkar dağıtırım bazen bir duble içer keyifli bir çakır keyif olur akşamlarım.

Kadınım ben, arı namusu bende aramayın, bırakın bunları sizdeki ar namus nasıl haberiniz var mı! Farkında mısınız kendinizin, mutlu musunuz yabancı kimliğinize, hayata yerleşememek nasıldır bilir misiniz! Ben bilirim, çünkü kadınım savaşlarınız bile benle başlayıp benle bitiyor! Demek ki zayıfsınız, gücünüzü bende gösterebiliyorsunuz, bu yüzden elimizi kolumuzu bağlayıp sonra canımızı alıp, bir çöp gibi terk ediyorsunuz.

Kadınım ben, hala minik ellerim ve ayaklarım var. Büyümeyi ben istemedim, ben istemedim büyüdükçe cinsellik temsili organlarımın ortada olmasını, cinselliğimle ilgilenmeyi bırakın artık. Biraz hava verin hayatınıza, oksijensiz kalmış beyinleriniz! Hala insanız diyorsunuz ya, insansanız sizin cinsiyetiniz yok, cinsiyet sadece biz kadınlara mı var!

Kadınım ben, ne kadar yok sayarsanız o kadar varım hayatınızda, ben olmadan var olamazsınız. Çünkü doğuramazsınız, doğursanız hayatı gül bahçesinde yaşatamazsınız. Çünkü merhamet denen çınar bende yaşar.

Kadınım ben, bırakın artık rahmimi kıskanmayı, bırakın artık fiziksel olarak yaklaşmayı. Bende sizin gibiyim, etten kemikten bir varlığım. Sizi yaradan beni de yarattı! Bana iyi bakın, güzel davranın sinirlerinizin patlayışı değil gövdem. Gövdemi parçalayıp durmayın, kanarım daha çok içerde olur kanamalarım. Ergenlikle başlar menopozla biter fiziksel kanamalarım, ama kalbime açtığınız yaralar hep kanamalı, artık beni dışlamayı bırakın!

Kadınım ben, evcilik oyunlarına alıştırmayın. Bırakın cinsiyet ayrımı olmadan akranlarımla oynayayım. Bırakın futbolda gol atayım, misket kavgası yapayım. Hiç değilse çocukluğumu elimden almayın.
Kadınım ben, boyuma posum nedir ki! Bir vuruşta yerle bir olur hayatım. Hayatıma dokunmayın, bırakın hayal kurayım hayallerim için nefes alayım. Yaşamı devam ettirecek bir mesleğe kavuşayım. Görmek istediğim ülkelere uçayım, tatmak istediğim yemekleri tadadıyım, yeni insanlar tanıyayım, arkadaş olayım. Arkadaşlarımı cinsiyet olarak bakmamı sağlamayın. Bir bakış verin bana, sadece insan olanı hayatımda kahve molasına alayım!

Kadınım ben, siz her namus dediğinizde bir gibi kıymaya dönüşüyor yaşamım. Bırakın taşları, infaz etmekten kaçının. Hangi din infaz emri veriyorsa o dine karşıyım. Vurmak kolay beni, bu yüzden zayıflığımı saklarım. Dövmek kolay beni, bu yüzden evde kalırım. Sizi alkışlıyorlar mı bir kadına zarar verdiğinizde, siz alkışlar içinde gezerken çevrenizde, ben acılar içinde kalbimin acil odasındayım.

Kadınım ben, önce insanım bir canım. Çocukluğum çocukça yaşansın bırakın. Bırakın hayallerim gökyüzünün yıldızı olsun misafiri olsun akşamların. Beni bana bırakın kadınım ben! Çatlak duvarlardan sızan suyu içtirmeyin, gözlerim çok yorgun ağlamaktan! Aklım çok yorgun bu kifayetsiz davranışlardan! Kalbim ölüyor, insanca sevgi anlayışlarınızdan ve ben kendimi seviyorum. Kadına kadın gibi bakmayın! İnsan olmaya çalışın!

ilknur köknar (Sokak Kaçkını)