saksılarımı kırdım, sen çiçeklerimi taşı diye

• 1 Mart 2024 Cuma 21:03:40

ısırgan otları gibi bitiyor sanki saçlarım. yanıyor, kabarcıklanıyorum. hatırlamak böyle bir şey sanırım. inanmıyorum sana.
ellerimi sakla, topla beni. güneş bile kırılır aynamın karşısında, yine güzeli ünlüyorum.çocuklar korkar artık rüyalarımda su içmekten ve hep böyle anımsanırım artık.

bilmiyorsunuz, kan tutuyorken insanları kan terlerdim. söyleyin yürüyecek mi elleriniz çehremin bulvarında. kaç bahçeler boyu kır çiçeğini harcamamı istersiniz? sizin elleriniz topraktan. pencereler çizin bana o halde, kapılar ya da siz de saklanın. ben size açıklamıştım bir çok gerçeği. mesela bir kiraz parmaklarıyla kopkoyu bir kırmızıyı anlatıyorsa muhakkak göğsünde beni kurtar yazısı vardır diye. zaman yok, leğende yıkadığım çocuklarım var ve ağızları.
ağızları güneşten.

bencil diyebilirsiniz bana, delillerini toplayabilirsiniz ne kötü oluşumun, kalbimin ne kirli oluşunun. bir mendil var boynumda, gül kurusu.
ben. geri çekilen suyun izinde, kurak bir iklim kadar yoksun, her zaman galebe çalınacak kadar var.
tozumu alın. kendinden çıkan bir insanın yalnıza düşmesidir bu. affetmeyeceğim. bütün kalplerinizi de.
ben çiçek toplarken, yüzüme kan bulaştı. doğru. ben de affedilmeyeceğim.