“KURT YENİĞİ KESİTLER-9
Yetim olmak ne demekmiş?"

Hani diyorum ki babam sağ olsaydı,
"Kızım, hiç bir şeyi kimse sana zorla yaptıramaz! Arkanda dağ gibi ben varım! Yolunda devam et!" demez miydi?
Der’di elbette!

Sırtımı ona dayar, attığım her adımda yeri göğü inletmez miydim?
İnletirdim elbette!

Beni ilkokula zar zor gönderip okutmak istemeyen babam , sonraki yıllarımda " sen oku yeter ki, ceketimi satar yine sana gönderirim" diyordu.
Nasıl da mutlu, huzurlu ve özgüvenli idik o zamanlar.

Ne oldu sana babacığım?
Bu hayat neden seni bu kadar canından bezdirdi de, gencecik yaşında bizi boynu bükük bırakıp gittin?

Senden sonra biz, hepimiz yaşayan ölülere döndük biliyor musun?

Gülmeyi unuttuk. Unutturdular.
Sevmeyi unuttuk. Sahi ne demekti sevmek?

Güya korudular bizi!
Kiminin işçisi, kiminin kölesi olduk.

Hayatın oyuncak köleleri idik artık biliyor musun?

Yaşamak ne demekti? bilmiyorduk.
Yeter ki karnımızı doyuralım, yeter ki el gün içinde rezil olmayalım.
Günümüzü kurtaralım yeter ki!

Yetim olmak ne demekmiş?

Hayat bize vura vura öğretti. Senden sonra bizim yüreklerimizi kış vurdu. Isınamadık bir türlü!

Sen bizim,
Gürül gürül yanan sobamız
Huzur saçan obamız
Çiçek açan adamız
İmişsin.

Seninle birlikte yitirdik kendimizi !
Bunca yıl sonra bile çırpınışlarımız aslında senin gölgene sığınabilmek için biliyor musun babacığım?

Öğrenemedik babam, hayatın anlamını öğrenemedik.

Gülmeyi,sevmeyi öğrenemedik.

Tek bildiğimiz dönen çarklara kapılmadan hayata tutunabilmekti.
Tutunduk tutunmasına ama!!!
Biz hep yarım kaldık!

O dağın gölgesine rüyalarımızda sığınmaya çalıştık.

Hiç yoksa bizi rüyalarımızda yalnız bırakma babacığım!

İçimizdeki büyümeyen çocuğun saçlarını gel de rüyalarda okşa olur mu?

Yetimliğimizi bir an olsun rüyalarımızda unuttur bizlere!
Uyurken bile akan gözyaşlarımızı sessizce sil de git olmaz mı?

01.04.2024
Tülay Sarıcabağlı Şimşek