Ellerini çenesine dayanmış sakin bir edayla beni dinliyordu. bu birkaç dakikalık konuşma Heyecanımı biraz da olsa yenmemi sağlamıştı aslında ben de onun hayatını merak ediyordum. Ona onun hayatı ile ilgili sorular sorsam acaba haddimi aşmış olur muydu çok düşünüyordum davranışlarım hal ve tavırlarım olduğundan daha farklı hale geliyordu Çok geçmeden garson Biraz önce sipariş verdiğimiz siparişi elinde geniş bir tepsiye getirerek masamızın ortasına yerleştiriyordu Ben bir yandan masanın sağında bulunan bardaklara çayları döküyordum Gözümün diğer ucuyla ona bakıyordum aradan geçen birkaç dakikalık sessizliğin ardından kendisine merakımı mazur görün biraz da Kendinizden bahseder misiniz dediğimde dudaklarını birbirinden ayırmadan hafif bir tebessüm etti elbette diye başını kaldırıp gözlerime baktı henüz kahvaltı vaktinde olduğumuz için Dilerseniz Kahvaltıdan sonra devam edebiliriz deyince başını hafiften sallayarak onayladı bir süre sonra kahvaltımızı yaptık ve sadece çay faslına geçtik kendisinin benden 1 yaş büyük olduğunu Ceylin isminde dünyalar tatlısı bir kızının olduğunu daha önce eşine trafik kazasında kaybettiğini ve yıllarca hayatla tek başına mücadele ettiğini Kimseye minnet etmeden Hiç kimsenin varlığından güç almadan hayatı tek başına sırtlamış biriyle her ne şekilde olursa olsun Bütün koşullara rağmen üstesinden geldiği bir hayat vardı daha önce bir evlilik yapmışsın eşinin vefat etmesi Bunlar beni üzen durumlar haline geldi ancak şu anki hislerim Biraz önceki hislerinden farksızdı hala o gözlerime büyüleyen kalbimi titreten O kızdı üzüldüm onlar arasında amansız bir hayatla mücadele vermiş olmasıydı hüzne bulanmış Bu sohbeti geride bırakarak garson dan hesabı isteyip nezaketlerinden dolayı da biraz bahşiş bırakarak oradan ayrıldık Cadde boyu yürümeye başlayınca ne kadar garip değil mi dedi garip olan Neyin olduğunu anlamak oldukça güçtü şimdi söylediği kelimelere karşılık vermek benim için o kadar çok zordu ki yani her sözcüğünü hafızamı kazımaya çalışıyordum her sözlüğüne yeni cevaplar bulmaya bu cevapları bulmaya çalışırken zorlandığımı fark ettim ancak ona garip olan nedir deyince baksana bu telaşlı kalabalığın içerisinde gidip giden insanlar var ve hiçbirinin birbirinden haberi yok dedi bunları söylerken sol tarafında duruyordu Cadde boy yürürken kendisine solunda insan olmasından rahatsız olurum Onun için ben yönümü değiştirip sağ tarafa geçtim gülümsedi Aa neden diye karşılık verdi bu durumu ben mi anlamıyordum ama sol tarafımda Duran insanlardan her zaman rahatsız olmuşumdur O sebepten dolayı Genelde insanlar her zaman sağ tarafında Yer alırlar çünkü sol tarafındaki insanı kolay kolay kontrol edemezsin seninle ilgilenip ilgilenmediğini anlayamazsın O sebepten her zaman insanlara sağ tarafımı alırım Her kim olursa olsun yürüyüşümüz yaklaşık 15 dakika kadar sürdü Az ileride çocukların oynadığı bir park vardı oraya kadar geldik bir an bana dönüp vaktin var mı bugün müsait misin dedi Ne diyeceğimi şaşırmıştım yani vaktim vardım var olmasında ama sonuçta ben bu akşam tekrar biletimi alıp o karanlığına yalnızlığına Geri dönecektim bundan Onun haberi yoktu ama söylemek zorundaydım Elbette vaktim var ancak akşam saat 8.00’de tekrar ait olduğum yere dönmem gerekiyor dediğimde O yüzündeki ifadeyi anlatmak zor Onun bu haline keyfimin kaçması kaçınılmazdı ama dedim bugünümün tamamen sana ayırabilirim otobüsün hareket edene kadar dedim sevinmişti ama yine de onun gözünde o kırıklığı hissedebiliyordum Peki dedi o halde seninle Mudanya’ya sahile gidelim mi hem yürüyüş yaparız hem biraz deniz havası Sana da iyi gelir Sonuçta sizin oralarda Deniz yoktur Bu fikir aklıma yatmıştı teklifini reddetmem neredeyse imkansız boyutundaydı Tamam dedim o zaman hadi gidelim önünde bulunduğumuz parkın hemen karşısında birkaç tane taksi arka arkaya sıralanmış sıraların kendisine gelmesini bekliyorlardı yolun karşısına geçerek taksilerden bir tanesine binerken nezaketen onun kapısını açtım teşekkür Mudanya’nın yolunu tuttuk
Taksiden indiğimizde bize büyük gemilerin sahilde göz alıcılığı karşıladı hemen sahil boyu yürümeye başladık Şans benden yana esiyor olmalı ki Rüzgar saçlarını adeta dalgalandırıyordu o Sarı yazma resmini henüz girmemiş olmamızdan dolayı hava serindi bu sahil epeyce uzun bir sahilde sahil boy yürürken Deniz’in kıyısına vurmuş kanadından Yaralı bir martı gözümüze ilişti hemen bu martıyı canını acıtmadan yavaşça Ellerim aldım yarasının tam olarak nerede olduğunu anlamam için etrafını biraz yokladım ben yoklarken Martı elim ısırıyordu ama canımı yakmıyor da hayvancağız Can havliyle kaçmaya çalışıyordun ben onun bu yarasını incelerken Sema yüzünde bir üzgün ifade ile bir yandan martıya Diğer yandan bana bakıyordu