Öf ya bitmek bilmiyor!
Kutular kutular, o kadar çok ki, sürekli küçük kutuları, büyük kolilerin için yerleştir!
Aman düzgün olsun, sıralı olsun!
Ne kadar çok kutucuk var böyle, yerleştir yerleştir bitmek bilmiyor!
İstanbul sınırlarını aştı! Tekirdag sınırlarını zorluyor!
Hem heryer çok sıcak! Bu yorganı kim bu kadar ısıtmış? Yoksa aylardan Temmuz, Ağustos mu?
Bunu bana neden yaptırıyorsunuz?
Çok sıcak, çok!
Başım çatlıyor, ellerim bile o kadar büyümüş ki, ayakkabıya sığdıramıyorum! Çok yoruldum, Artık çıkıp gideceğim ama, nereye gitsem bilmiyorum!
Ama, gidemem ki, bana güvenip bu işi verenlere karşı ayıp olur...
Çok yoruldum, bitmek bilmiyor!
Şimdi sonu geldi diyorum ama, arkamdan kamyonla mı, yok yok kamyon az gelir Tırlarla boşaltılıyor!
Adeta bir kutu bataklığına gömülmüş gibiyim!
Acaba içinde ne var, birini açıp baksam mı?
Diyorum ama, olmaz bu Etik değildir...
Oysa akşamdan bir ilaç içmiştim ki, bu gece rahat uyurum diye. Rahat uyumak şöyle dursun, nefessiz kaldım! Acaba deprem zedeler için ilaç kutuları olabilir mi? Diye düşünüyorum, o zama gücümün son zerresine kadar devam edeceğim...
Kutular, ilaç kutuları, ilaç kutuları, ilaç kutuları...
"Anne, anneciğim, uyan bak ben yanındayım, hangi ilacı istiyorsun vereyim"
Kızım elimi tut ve beni uyumaya bırakmaaaa...