Sancılı bekleyişlere gebe günler doğurmuşum hep göz bebeklerimde meğerse . Hiçlik savaşında hep ağlamayı seçmişim farkına bile varmadan .Gider ayak sevilmeyi unutmuşum belki de çok severek .Özlemden ölsemde inat uğruna tüm gemileri yakmışım. Ve garip olan hiç farkında olmadan yapmışım bütün bunları .Kendimi kendimde unutarak. En önemlisi gülmeyi erteleyerek.Kendimi hiçe sayarak .

Her şeyi geride bırakarak biriktirdiğim minnacık sevinçlerime sahip çıkmaya karar verdim bugün .Ağlamayı ertelemek elbette ki hüznü azaltmıyor. Acıları hafifletmiyor.Ama ben artık o minnacık sevinçlerimin elinden tutmaya karar verdim yüreğimin masumluğunu daha çok öldürmeden.

Ben aslında o iki tabuta sarıldığımda ölmüştüm. Dirilmek için çok geç biliyorum ama mecburum çocuklarım için kendimi çok sevmeye .Kendimi kendimle tedavi etmeye .

En büyük aptallığım herkesi kendim gibi zannetmekti. Bundan sonra iyi niyetim sadece kendime, çocuklarıma ve gerçekten sevenlerime. Boşa harcayarak hiç vaktim yok hiç.

Gözümü açtım artık.Arkamdan kuyu kazanlar boşuna uğraşıp durmasın .ANNEMIN VE BABAMIN DUALARI HEP BENIMLE .

Ve şimdi gece yarısı cümlelerime son verirken yastığa başımı huzurla koymanın mutluluğunu yaşıyorum .İyi geceler kendim. Seni çok seviyorum. Güzel gözlerinden, çocuk yüreğinden hasretle öpüyorum.

.
.
.

Lütfen gitme ruhum .Hikâyem daha bitmedi .Sabah uyanır uyanmaz hayatla dansa hazır mısın ..?

BEN HAZIRIM

nagihan