Gök yüreğim! Kehribar söylesene sevgili hayalim! seni sevdiğim kadar kimi sevebilirim ki yeryüzün de! fersah,fersah esen rüzgarım. Hazır senim olmuş iken,sen kimi sevebilirsin ki! İçimden bir ses, biz hep kitapları seveceğimizi söylüyor. ’Asırlara sığmayan, ömrü saadetim’...

Şimdi belki de! bir çayın demin de!
suskunluğuna yığılır kifayetsiz sözlerim.
Hani umuda koşa ,koşa gelenlerin geldiği yerin tam ortasındayım. Eyy! gözleri aşkı derunum... Damla, damla biriken ne çok şey var ruhumuz da! sevgimin sonsuz saadeti ruhumun edebiyatı.

~Nazen
-Nasılsın canyarım!

~Kehribar
-Senim, sensizliğim bizi yaşamadan iyi olmak mı?..

~Nazen
- Peki! bizi yaşamak için var mısın?..
-
~Kehribar
- Sabrım, şiirlerim hiç yürek kapından gitmedim ki!.. Akan gözyaşlarım şiirlere karıştı biz yürek yüreğe hiç sarılmadık ki!...
-
~Nazen
-Gök yüreğim! Kehribar tut o zaman tut;sana yağan sonsuz yürek yağmurlarını ki! sabrıma/ sabrım huzuruma/ huzurun sarılsın asil yüreğim...

Günler; bizi biz geçiyor, yine bir umutla bekleyişlerin yüreğini aydınlatan gülüşlerimi bekleyişlerine ram yüreğin ah elbette sustum sadece seninim diye şaha kalkan yüreğin titreyişini duymamak mümkün değil!.. Kainatın her zerresi senim! sen! deyişlerine destanım canyarım buralar sensizliğin asırlarını geçerken uğrayan kokun gibi baki kalmak isteyen hayal/ hayalin diz çöker ’aşkı derun kalbi efsane yüreğime’ deme dedim bile neden mi? diz çöktüren elbette hasretin/hasretim sevgilim...

Hani muazzam, anlatılan zeka karşısın da değil elbette! şefkatin, sevginin ,hakim olduğu insanlığın karşısın da! diz çöktürendir sevgimizdir, sevgin ve her şeyin karşısın da durabilirsin de! seven/ sevilen insanlığı sevenlerin önün de! kim durabilir sevgilim...

Yoksa bir deyim yerindeyse! böyle bir tanımlama getirsem geçmiş yazılardan sayar iken iç sesimden. Adı aşk soy adı vuslata adım, adım ilerlerken seni senden almaya değil! senin ile var olmaya geldim der misin ?...Acaba bir gün, sevginin başkenti olan yüreğim, yüreğin yaza, yaza yaşamayı okuya ,okuya yalnızlığı seven yanımızı nasıl anlatabilirim! bilmiyorum.

Mevsimlere yaraşır gönül muhabbetini seven yanım her şeyi bilmek gibi eylemlerimde yok evveli edebiyatımın yeryüzün de! ’haddini bilen Hiçliğime sarılı kendi halindeliğine saygıya, sevgiye hayran renkli kişiliğim ’yüreğim bedenime ağır geliyor çoğu zaman neye hasretsin desen! uçsuz bucaksız yürek/ yüreğe sevilmek ve sevmekti! çünkü verdiğim kadar alabilseydim elbette;seçilmiş, yalnızlığı tercih etmezdim asil hayalim.

Kuşların, uçuşunu seyretmek kadar güzeldir bu vakitler bizim gibi seyretmek kim bilir her bir kanat çırpınışı bizi anlatır şu asil kuşların gökyüzün de! süzülüp konduğu yer yüreğimizdir, yüreğimiz...Titrer gök kuşları hissedince yeryüzüne dökülür öz göğümden tane,tane göz yaşlarım. Ah can bensizliğin lal fecre dildara mahsun yüreğin, çekip gitsen ne fani terkine söyle! ’mahzun yüreklim’ söyle! biz hiç ayrılmadık mı? gök kubbe de!.. Ah müjdem, mucizem Kehribar sensizliğin senim de! ebedi ezeli yine biz varız her şey de!...

Baki selam hayal /hayalimin başkenti hiç görmediğim gerçeğin belki de! cenneti ala bakışlım dua gibi düşeceksin bir gün öz göğüme. Sevgili hayal/ hayalim; tut evren aşkına dumanı üstünde üzerine yağan yürek yağmurlarını tut ki! yürek toprağımız da! ebedi ezeli çiçeklerimiz açsın, yeryüzün de!...

Saliha İnan