Kalbin tıka basa kırgınlık mı dolu?
Tükendin,yoruldun,incindin mi hep?
İyi niyetinden vuruldunda durdun değil mi?
"Ölüm var kimseyi kırmayayım"derken kırılan hep sen oldun.incinen ,üzülen hep sen oldun.Evet ölüm var .herkese var ölüm.
Kendine hep haksızlık yaptın.
Bir kerede sen üzülme diye çabalayan olmadı.Sanki senin bir kalbin yokmuşta hiç kırılmıyormuşsun gibi davrandılar.
Ağızlarına gelen herşeyi fütursuzca söylediler.
Ne kimseyi kır,nede kimsenin seni kırmasına müsaade et.
İnsan bu dünyadan ayrıldığında ,geride kalan kişi iki şeyle baş başa kalır. Ya çok şükür onu kırmadım incitmedimin vicdan rahatlığı,yada onu çok kırdım incittimin telafisiz pişmanlığı.
Bu ikisinden geriye dönüş yok artık.Ölen ölmüş,bu dünyadaki mühletini doldurup gitmiştir .asla dönüşü olmayan sonsuzluk diyarına .
O yüzden bir insanı hatasında dolayı uyarırken bile usulünce söylemek gerekir.eften püften şeyler için kırmamak gerekir.Öldüğünde pişman olacağımız şeyler için incitmemek gerekir.