GEZİNCE

• 29 Ocak 2024 Pazartesi 23:57:59

Bugün kendimi ne kadar duygusal ve tuhaf görüyorum,balık tutanların karşısında saatlerce sessiz ve ruhum kederli olarak durdum,hatta yaralı bir martı gibi kendimi balık tutanların önüne attım , balıkların samimi ve temiz teslimiyetleri bana mukaddes bir kaderin seyrini yaşatıyordu,insan ne kadar eziyet ediyor ne kadar ıstıraplar yaşatıyordu balıklara, misinanın çengel iğnelerinde can çekişen balıkları gördükçe ,ağlamak duygusu doluyor gözlerime, belki bu yüzden gözlerden uzak yaşamak duygusu çoğu zaman yerleşiktir bende ,sahilin giderek kalabalığına karışıyorum her bir insan yüzü bana hikayelerini anlatıyor ,ölmek ve kurtulmak ister gibi yürüyorlar sanki ,insanların yaktıkları bu mutsuz ateşte yanıyorum ben de ,kendilerini ağır makyajlar arkasına saklayan kadın insanların durumu daha acıtıcı geliyordu, güvensizlikler ve mutsuz ruh dünyaları ile kendilerini kozmetik sanayinin aldatıcı renklerine teslim etmişler, güzel göründükleri düşüncesiyle abartılı estetik ve makyajlarıyla öyle itici görünüyorlardı ki yapma çiçekler gibi ya da duygusuz robotlar , bazılarının arayış sancıları içinde sakladıkları gerçek yüzlerini makyaj maskeleri altında nasıl acı çektiklerini biliyorum, bir geminin küçük bir tahta parçası gibi okyanusta fırtınalara esir olmaktan farksız bir mücadeledir bu , hayatın acıları kim bilir kimlere ağır bedeller ödetiyordu, hem mutlu fotoğraflarla görünmek yarışı hem skandal kötümser olayların girdabında sıkışmış kalmış hayatlar , bunlara şahit olmaktan bu görüntülerle hüzünleniyorum, yürümek için seçtiğim yol Üsküdar -Kuzguncuk-Beylerbeyi istikameti üzerindeyim ,mağrur gözlere rastlıyorum acaba ağlıyorlar mı ? diye düşünmeden edemiyorum , neden bu kadar acımasız davranıyorlar kendilerine ,insanlar gözlerinden başka hangi güzel nimete sahiptirler ki ,bir çok güzelliklere belki ,fakat ben gözlerin derinliklerinde yatan saklı dünyalara sessizce girebiliyorum ,bana en çok mağrur gözler eziyet ediyor uzaklaşıyorum onlardan ,bugün nereye yönelsem karşıma şaka gibi hissettiğim kibir , öfke ,şiddet, kınayıcı ve soğuk gözlere rastladım oysa çok istedim anlamlı gözlere rastlamayı ,etkilenmeyi saygı ve dua duygularıyla anmak için çok aradım , hakikatın ışığını ve fıtratın güzelliğini yansıtan gözlerdi bahsettiğim , bugün aradığım huzuru yakalayamadım ancak örgülü saçlarıyla annelerinin elinde gezintiye çıkmış çocukların meleksi duru yüzleri dua kadar umut vericiydi, insanlara hükmeden gerek kozmetik dünyası gerekse dijital gücün çocuklarımızı esir alması endişesi beni her zaman üzüyor , uzun yorucu yürüyüşün sonunda şaşkın sığınaksız ve masum ruh halimle dönüyorum , kötü sözlerin cirit attığı sokaklar içinden geçerek yürüyorum,hayalci dünyama kızıyorum yakalandığım bu mutsuzluğu nasıl atacağımı bilemiyorum bu yüzden sessiz ve merhametlice kıvrılıp kapanıyorum içime , kendimi zehirlenmiş hissediyor,demirden bir kafesin içine atıyorum ,soğuk bir odada inatla üşüyerek ..

24.01.2024 / Çengelköy
Mustafa Kaya