0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
261
Okunma
Bir soru kurcalayıp duruyor aklımı, bir soru kemirip duruyor kalbimi o günden beri. Merdiven altı bir veda kalitesi müstahak mıydı? Yaprağının gizemine, kokusundaki çocukluk özlemine vurulduğun gülün diken izi her geçen gün daha da büyür mü?
O gün, onun benden kaçırdığı gözleri ve ruhu ve bedeni kaçıp saklandığı kuytudan şöyle bağırdı bana bir Nazım dizesindeki cümle gibi:
“Düşman bile değiliz”
Gün gelirmiş, huzur bulduğunun huzurunu kaçırabilirmişsin varlığınla. Söyleyin ona, adımlarımı uzak tutacağım onun yamacından. Bavulumun son boşluğuna onda hiç yer edinmediğimin kabullenişliğini yerleştirdim ve fermuarını çokça değersizlik hissi ile birleştirdim. Havalar soğuk, üşümesin; yüzünü dökmesin. Yapraklarına iyi bakın; yakınıma düşmesin...
Selim Akgün
