Bedri abi, bu yazıya uzun uzadıya kendimce çok güzel bir yorum yapardım yazının boyuna ve güzelliğine, üslubuna erişemesem de lakin, ne bileyim ben biraz yorulmuş klavyem gibi zihnim de.

Bir kuşak, anlatınızı özlemle-hasretle hatta gözleri dola dola yad ederken, sonraki kuşak çocukluk anılarını depreştirecek, son kuşak ise ya hu ne diyo la bu diyecektir sanki.

Geçenlerde köye değil de ilçeye gittim, sessiz sakin benim yaşadığım dönemden bu zamana yüzde 60 nüfus azalması olmuş, ilçein ortaokulunda 3 yıl okuduk sayalım aşağı yukarı yüz yüze tanıdığınız 100-120 kişi çıkar, aynı sınıf veya alt üst sınıflardan ise bu sayı 20-30'a iner zihnen hatırladığınız az çok. Arkadaşın biri, zabıta olmuş, aynı sınıftaydık, biraz konuştuk işte; kim kaldı, kim nerede, kim ne iş yapıyor tarzında ilçede kalan 5 veya 6 kişi çıktı benim kuşaktan. Gerisi nerede?

Cızlavat derlerdi herhalde ayakkabıları giymiştik, kara lastiklerin iki çeşidi vardı, biri pütürlü biri düz, yaz mevsiminde çorapsız giydin mi, ayağın üzerinden simsiyah bir çizgi olurdu.

kışın kayıklarla kayması çok güzeldi, çamurda top oynamak veya bayramlardaki hatıralar.

Yazıyı düşündükçe ya hu bunlar hiç balık tutmaya gitmemiş mi dedim içimden veya tavşan avına falan. o bölüm var mı veya unutulmuş mudur nedir. Galiba..

Şimdi sorsam kendime, köye döner misin, ıhh dönmem valla. çocuklukta veya ilk gençlikte kaldı anılar, lakin ilçede evi tadilat ediyorum, yaza biter gibi bir kapı açtım sayılır. Bir kapı bir kapı abi:)

Toltstoy veya Dostoyevskimi neydi rus yazarların bu köy yaşantısı anlatan romanları vardı, aklımda kaldığında biri Kazaklar olmalı, hatta Hacı Murat da olabilir elbet konuları farklı olsa da kır yaşamına epey değinirler, o romanlar da düştü aklıma, geçenlerde 6 ay falan oldu knut hamsın dan Toprak Yeşerinceyi okumaya başladım lakin 120 sayfa sonra durdu, o da kır yaşamını çok güzel anlatırdı, iki sefer okumuştum 3. defa okuyayım dedim bitmedi. Yine yerelde; Yılkı Atı diye kısa bir roman vardı o da çok güzel su gibi anlatmıştı kırı, köyü, köy insanını gibi..

Köyün en büyük problemi ısıtma herhalde günümüzde, yani kim uğraşır bilmem bizim kuşaktan kömürle veya odunla? Hatta haberlerde çıkar bir kaç manken veya oyuncu kıra köye dönmüştür, resimler,röportajlar bakalım köye veya kırda kalabilecekler mi 5 seneye belli olur. Bu tür haberler de farkındalık meydana getirebilir tersine göçe.

Güneş ve rüzgar enerjileri gelişir hanelere kadar iner ve ucuz olursa ısınma ısıtma elektrik sorunu çözülürse de epey bir renk gelir, yani şehirdeki refah köye ulaşırsa yeniden geriye göç başlayabilir. elbette olmazsa olmaz hızlı ve ucuz internet hizmetleri. Günümüz emeklileri emekli parasıyla köyde yaşayabilir mi, mümkün lakin yeniden tarla ekmezler hayvana bakmazlar sürü yapmazlar herhalde? ufak tefek tarımsal uğraşlar bulurlar kendilerine. yeni nesiller veya orta nesiller yani bizler neden kıra ve köye dönmek istesin sorusuna cevap arasam , verdiğim cevaplar beni bile tatmin etmeyecektir.

Tamam da, ben neden yazı dışına çıktım anlamadım ya hu:) klavyezanlığım tuttu yine..

Velhasılı; su gibi duru, rüzgar gibi serinletici, toprak kokuşlu yüreklere ateşler düşüren bir yazı diyebiliriz mi? Bence evet, :)

Sürçi lisan veya klavye veya zihinsel anormalliğim oldu ise af diler,
sağlıklı huzurlu yazıların sahibine kem küm edip :) selam göndereyim bari.
eksik olmayın efenim:)
Gece gece yazdığım yoruma bak ya hu:)
Nice tebessümlere Üstadım.:)))

Bir şairi sevindiren ve yüreğine adeta bir tohum gibi yaşamak düşüren direnişin öyküsü...Var olmak bu
dimdik ölmek de bu denebilir ki;
Ölümden bahsedecek kadar yaşlı değiliz
Yaşamaya sevdalıyız bir tohum gibi...

Ben orta okula o lastiklerle gittim bilmem kaç yıl
ve o zaman ki sevgilim o lastikler yüzünden güvenememiş bana

Bütün soğukların sımsıcak yüreklere kızıl bir ateş olarak düşmesi dileğimle ağabeyy

Bir belgesel olarak okudum yazınızı. Harman yerinden alınan görüntülerin üzerine okunan metinlerden biri gibiydi. Yıllarca başkalarının ayağında gördüğüm ama adını bilmedğim Soğukkuyu da aslında biraz üzerine araştırma yapılmasını hakediyor. Bugünkü dizayn kimbilir hangi dönemden kalma? (Tahminim demokrat parti dönemi; petrol dışalımının artması ve plastik ürünlerin bollaşması sayesinde) O da bazı eşyalar gibi denk gelindiğinde insanı zamanda yolculuğa çıkartanlardan. Saygılarımla.

Köylerimizin cıvıl cıvıl olduğu zamanları çok güzel anlatmışsınız hocam.
Şimdi her köyde fırın var,market var hatta makyaj ürünleri satan mağazalar var..
Ben eski köylerimizi özledim,kadınların eli un kokan,tarhana yapan,nasırlı elleri ile çapa sallarken bile yüzleri gülen...vs..vs..vs..

Yüreğin ve kalemin daim olsun..
Selam ve saygılarımla...

siyah beyaz bir film gibiydi anlatı

buram buram anadolu kokusu aldık.

maniler de yazının güzelliğine güzellik katmış.

kalemine sağlık bedri abi

saygı ve selam ile

Öyle bir yerden vurdun ki 50-55 yıl öncesine götürdün.

Hayatımızın en mutlu yıllarına.

İnsanın insan olduğu, büyüğe saygının küçüğe sevginin olduğu yıllara.

İnsanların birbiriyle barışık, dayanışma içinde olduğu yıllara.
Yarınlara yönelik umudumuz vardı.
Yazın o harmanın tozu, her tarafımızdan şırıl şırıl akan terlerin tuzu.
İşler çok zordu. Ama mutluyduk. Az çıksa da ürünler insanlar şükür eder huzurla evine gelirdi. Yastığa başını koyduğunda huzurluydu.
O dönemde henüz makineleşme pek yoktu.
Kara saban, kağnılar, kağnılar. Zor olsa da harmanın tadı başkaydı.
İnsanlar birbirine yardım ederdi.

Bizim bağımız vardı.
Bağda da eksik olmayan kaplumbağalar. Üzüm salkımını hüpp diye bir sorarlardı ki yalnızca çöpü kalmacasına.
Biz kaplumbağaları toplar çuvallara koyardık. Babamgilde sapa giderken uzak tarlalara götürür, kaplumbağaları bırakırlardı.

Bir gün sabah ezanı sapa giderken babam bakmış Şekir (Şakir) dayı da kağnısında uyuyarak sapa gidiyor.
Şekir dayıyı uyandırmadan iki çuval kaplumbağayı kağnının içine boşaltmış. Babamın gittiği bizim tarlayla onun tarlası yanyana. Babam uzaktan takip ediyor.
Tarlaya varıp kağnı durunca Şekir dayı uyanıyor.
Bir bakıyor kağnının üstüne... Tosbağa (Kaplumbağa) kaynıyor.
Babama sesleniyor,
- Koca Mıstık, ulan bi gel hele gel. Çabuk!
Babam varıyor.
- Ula şu kağnının üstüne bi bak hele. Bunlar kağnının üstüne nasıl çıkmış.
- Yav Şekir dayı ben bu yaşıma geldim kağnının üstüne tosbağa çıktığını görmemiştim. Hayret ya senin kağnıyı çok sevmişler herhalde!
Babam söylemiyor kendisinin bıraktığını. Hayret ederek gülüyor ha gülüyor.
Şekir dayı habire söyleniyor "Ulan kağnıya nasıl çıktınız şerefsizler!" "Allah Allah söylesem kimse inanmaz. Ondan seni çağırdım Mıstık!"

Ahh o dönem...
Neler neler.
Ne güzel günlerdi o günler.

Soğukkuyuya gelince.

Çorum'da ortaokula kaydoldum. Oraya başlayacağım. Babam lacivert bir takım elbise almış ki gıcır gıcır. Altına da elbette iskarpin. Giyip İskilip'e vardım. Fors 1500 ama altta soğukkuyu. Iskarpini giymeyi unutmuşum. Gelen geçen bir üstüme bakıyor, bir altta soğuk kuyuya. Hafif bir gülümseme.
Altı şişhane üstü misali.

Ne günlerdi o günler.
Mutluyduk be abi.
Yoksulduk ama yaşama azmimiz vardı.
Yarınlardan umudumuz vardı.

Yazı;
Süper olmuş var ol.
Adam yazdı mı yazıyor kardeşim.

Kel'den öptüm.

Soğukkuyu lastik biz giymedik ama giyenleri gördük biliriz... Şimdilerde pek kalmadı. Köy hayatı ne de güzeldir Gazi Mustafa Kemal ne de güzel demiş ''Köylü milletin efendisidir.'' diye. İmece hep var zaten köylerde... Ağalık feodalite azalsa da yine de var Güneydoğu da ama tabi bir dolu da İnce Memed var... Kutlarım abim güzel yazını...

Bedri Bey beni yıllar öncesine götürdü nüz.O günleri yaşadım yeniden. Ellerinize sağlık.

Muhteşem!..Ve tohum nöbeti alır, bu böyle devam eder .Eder mı?.Etmez tabi.Köylü şehire göç eder.Buğday ithal, et ithal,süt ithal ve hatta darı ithal.Ya köylere ne oldu, köylüye ne hal?.Ağaçlar kesildi,dikey mimari ..ilerliyoruz..Nereye?Soğuk kuyudan akkuyuya terfi ettik.Dağ taş siyanür.Dilerim insanlarımız uyanır.Yönetim mı?İçler acısı..Buna can mı dayanır.
Üstadı selamlıyorum.Sağlıcakla.Saygıyla.