Ben büyürken bana eşlik eden, benimle ilerleyen, gelişen bir duygu ile yaşamaya, onu kabul edip içimde ağırlamaya henüz başladım. Yıllardır adlandıramadığım, anlamlandıramadığım ve bir çeşit misafir gözüyle baktığım bu hissi bir uzvum olarak kabul ediyorum bu yaşımda. Bütün duygulardan arınmış bedenimin, zihnimin tanıdığı tek gerçek; arayış!

Bunun bir duygu değil özellik ya da dürtü olduğunu düşünen ben artık iknayım hayatımın her aşamasında, aldığım her kararda parmak izi olan bu yabancıyı sahiplenip bende hissettirdiği her şeyi ortak bir duygu havuzunda toplamaya. Çünkü beni oluşturan her zerrem onunla tasarlanmış. Her hayalim özünde ona bel bağlamış. Her derdimin nedeni olan bu duygu, çaremin kapılarını da yine kendisi aralamış.

Farklı değilim, farkındalıklıyım. Çünkü duygularımın beni götürdüğü her şehirde, seçtiğim her kitapta, karaladığım her satırda, çıktığım her yolda bir şey aradım. Umduğumdan fazlasını bulacağımı bilmeden çıktığım ilk yolda, aldığım ilk kararda bana yön veren o duygu hâlâ yanımda. Vardığım hiçbir sonuçtan tatmin olmadan ve hep daha fazlasına inanarak sarıyor bedenimi, var ediyor beni. Henüz meyvesini yemediğim onca ağacım kucak açıp sarmalıyor daha fazlasını keşfedebilmem adına. Yeşerttiğim her ağacım nefes olup kurtarıyor dünyamı, beni daha çok ben yaparcasına.

Esra Sağdıç