Ankarayı sevdik, önce ayazına tutulduk, sonra sert, soğuk samimi insanlarına.
büyüdük iç içe mahallelerde, kavgalar ettik, aşık olduk, ateş yaktık bazı kış geceleri.
Paramız olmadığı zamanlarda döndük bir dal sigarayı üç beş arkadaş, biz gardaş dedik bize.

Gardaş dedik ve satmadık hiç bir zaman. Kötü her yerde vardı, görmedik, bulaşmadık.
Sakarya caddesindeki anlamsız tartışmaları, kavgaları, sarhoşları sevdik, tineri çekip bacak kadar bebelerin atar yapmalarınıda...
Akşam saat sekizden sonra mahallenin tekin olmamasını, o sessizlikte evde annenin seni merakla beklemesini sevdik.
Döndük her akşam evimize. Kimseye birşey demeden, oyun havaları söyleye söyleye.
Sevdik, sevgililerimizle buluşup el ele gezdiğimiz kızılayın sokaklarını, oturduğumuz kafeleri, gittiğimiz sinemaları.
Ankaranın atarlı kızlarınıda sevdik. Lüks semtler açmadı bizi, iç içe geçmişliğinden, ancak karışık olmamasına düştük.
Düştük sokaklarına kar yağarken, buluşup sarıldığımız kardeşlerimizi sevdik,

neşet dinleyip içtiğimiz, içince sarhoş olmayıp ağladığımız geceleri sevdik.
Serin yaz akşamlarında parklarda muhabbeti, insana farklı anlam katan o rüzgarına, insanı rahatsız etmeyen gerginliğine tutulduk.
Ankarayı sevdik biz. Yenidoğanda bebe, çankayada beyefendi olduk, olduk ve yürüdük sokaklarında,
ağır kimliğini çocukken anladık, anladık ve sevdik taşımak için. Ayazında sarıldık sevgilimize, sarıldık ve üşütmeyecek kadar harbi olan kızlarını sevdik.
Karanfilde gece seyyarlar ile muhabbeti sevdik, yükselde oturup şarkılar çaldık, bazen söyledik,
sert rüzgara eşlik ederken yağmur, sessizce ağlamayı sevdik. Biz ankarayı çok sevdik...
Yazılacak o kadar satır varki, ankarayı anlatmak zor, yaşamak ise çok güzel. Sevdik işte, ankarayı sevmeyi sevdik,
aramadık denizi sahili kumsalı, anlamı farklıydı çünkü, anladığımız için sevdik...

EnEs İLHAN - - 00:16 9.04.2021