Bir sabah denizin üzerinden güneşin doğuşunu setrediyordum. Yepyeni bir günün aydınlığı havada, suda, karada muhteşem bir sanatla yerli yerine yerleşiyordu. Deniz o gün sakindi. Sevgili Yaşar Kemal’e haksızlık edemem. Pek tasvire kalkışmayacağım. Ufuktan gelen pembeli beyazlı oynaşmalara kıyıya yakın bir dalga hareketi yayılıp katılıyordu. Bunun elindeki oltayı denize salan bir balıkçıdan geldiğini gördüm.
Lise yıllarında sevgili Suzan Hocamız yeşil önlüğüyle laboratuvara fırtına gibi dalıp soluk aldırmadan deneylere başlardı.
Dalga boylarını takibe başladım içselleşmiş fiziğin sonucu olarak. Dalga boyları uzaklaşıp genişledikçe karşıdan gelen bir başka dalgayla karıştığını fark ettim. Sağ yanda da bir balıkçı vardı, oltasını salmış.
Sabahın seherinde kuşların ötüşüyle, ardından güneşin doğuşunun bereket ve güzelliğiyle arı duru idi yüreğim aklım. Balık tutan iki güzel insanın dalgalarının uyumlu ahengiyle insanlık adına umutla tamamlandı sabah sefası.