Koridorlarda hızlı adımlarla ilerleyen kadın kötü bir sürprizle karşılaşmak istemiyordu . Henüz kendini yeni tanımaya başlamıştı aslında. Hep başkalarını mutlu etmek adına çok uzak kalmıştı kendinden. Uzun uzun iç geçirdi yerle yeksan olan toz pembe hayallerinin arkasından .En iyi yaptığı şey anne olmaktı. Bu onu en mutsuz anında teselli ediyordu. Bazen sitem ediyordu gurbet ele sürükleyen annesine. Ne güzel dizinin dibindeydim seni her özlediğimde hemencecik ayaklarının altındaki o muhteşem cennete koşuyordum diye.Haksız da sayılmazdı bu kadar kimsesizliğinde, çaresizliğinde.


Kader yazısını hüznün doruğuna taşımıştı kör acılarla. Hiç bir umudu kalmamıştı artık. Herşey yalan geliyordu.Bazen şaşırıyordu kendine nasıl nefes aldığına. Çok şatafatlı hayat istememişti aslında. Sadece mutluluk tohumları ekip huzuru kucaklamak istiyordu. Ama hep bir baltalayan çıktı hem de en çok güvendikleri, sevdikleriydi bunlar .Labirentin içinde kaybolmuşcasına devam etti koridorlarda yürümeye .Yürüdü yürüdü taaa ki kendini bulana dek .


Bir odanın kapısı açıktı içinde yatan ne çok kendisine benziyordu.Alalacele adımlarla ama sessizce içeriye girdi.Donup kalmıştı yatakta yatan kendisiydi. Maviden yeşile çalan gözbebeklerinde yine kendi aksi .vardı. Bir şeyler mırıldanıyordu yatakta yatan. Kadın anlamaya çalışıyordu kendisini ellerinden tuttu ellerinin .Kocaman iki damla yaş düştü yanaklarından soğuk göğsüne. Kalbine dokundu .Hiç bir yaşam belirtisi yoktu .Hastaneyi inleten çığlıklarla uğurladı kendini kendi elleriyle uzaktan seyrederken olup biteni .





nagihan