Nurunla aydınlandı
Nurunla nûrsun ALLAH"IM ,
Nûrlara gark olup doğandır Habibin
O nûrla yananlar çok.

Ey Allah"ım!
Sensin tek mabudum,
Maşuğum sevdalandığım
Ben bende kayboldum durdum.

Eridim özüme indikçe
Tek olanı gördüm
Ruhum temiz,
Kalbim temiz,
Kar içinde bir cisim
Ben, ben miyim?

Ya bende; beni sorgulayan kim?
Bazan iki büklüm eden.
Kıvrandıran!
Acı çektiren!
Lavlar içine düşmüşçesine
Eriten sorgulayan.

Sorgulatan O
Sorgulanan huzurdaki mücrimse ben.
Hiç ödün vermeden geçilir mi?
Benlik yok olmadan.

Seni heryerde görürken
Neden hala ben derim?
Şaşarım da!

Ben deli de değilim oysa!
Seni bulan herşeyi bulandır
Bulmayansa hüsrandadır
Ey Rabbim!
Gönül çalabım!

Yine kalbim çağlıyor
Yaklaşmak istiyorum sana
Sen yaklaştır, ne olur yaklaştır !
Kulum de yeter.
Razıyım, her derde kedere
Senden gelen ne hoş.

Lutfunda hoş, kahrında hoş,
Bilirim ki sevindirirsin Nigâr kulunu.
Sen katreciği güller gibi saklayan.
Vuslat diye inlerken.

Her zerrem infilak eder
Duyarım, ciğerimin yanık kokusunu.
En mutlu anlarım, secde anlarım
Beklerim, beklerim o anı
Bayram sabahı gibi.

Huzurunda, huzura ermek ne güzel
Hiç seni sevenler uyur mu seherler de?
Nârla nûr, durur mu yan yana?
Nûr’un söndürür nârı.

Belki çok acizim
Cürmümle hicret te edemem.
Cürmümle hicret te edemem.
Ama kalbimdeki ilahi aşkımla
Çok güçlüyüm.
Çok güçlüyüm ALLAH"IM..

Hani karıncaya sormuşlar nereye gidersin
Hacca demiş gülmüşler ya.
O da gidemezsem de
Bu yolda ölürümya demiş!
Senin yolunda karınca misali yürürüm.
İnatla, sabırla.

Belki Eyyüp kadar dertlere de düçar olmadım
Ama sarsıldıkça cismim,
Şükür ve hamd ettim sana.
Halil İbrahim kadar zengin de değilim.
Açım diyeni çevirmedim,
Son lokmamıda paylaşırım bilirsin Rabbim.

Keşke olsaydı da
Dağıtsaydım isteyenlere.
Olmasa da duamda hepsi
Senki darda olanların sığındığı.

Ey Rabbim asrı saadette çocuk da değildim
Koklayamadım gül yüzlüyü,
Göremedim, göremedim.

Ancak konuk oldukça, gördüm rüyalarımda
Ama canımdan çok sevdim.
Hem Nebini hemde ehli beytini
Hatice annem, vefakar kadın.
Anaların baştacı
Uf demeyen!
Malını, mülkünü islam için heba eden.

Allah"ım olsaydı da harcasaydım
Ama içten dualarımla ciğerlerim sarsılır.
Açlıktan benzim de sararmadı
Uhud’ da olmadım
Herkes taş bağladı karnına.
O taşı ben hissettim!
O taşı hep hissettim!
Görmeden gördüm.
Ağladım onlarla.

Efendimizin dişi kırıldı görmedim
Acısıyla çenem ağrıdı.
Koşturup yaralıların, yaralarınıda sarmadım.
O devirde yaşamadım.

Dertlere derman olmadım ama
Canımda duydum acısını.
Hz Bilal’in taşlar sinesine konur duda.
Sadece YA HAY, YA HAK!
Allahu ekber, Allahu ekber derdi.
Asla dönmezdi imanından
O nun bedelini ödeyen Ebu Bekir Sıddık’ın,
Yanına komşu olmak isterdim.

Ey Nebi’, ne olur hep gölgende olsaydım!
Ayak bastığın yerler de turabın olsaydım!
Ahuzarımı dinle hisset ey gönlüm!
Gözyaşlarım yıkamada yüzümü yine
Ey Allah ım canımda canım!
Ben halimi, kendimi blimez miyim.

Sahrada yanan kıvrananken
Ah çırpınıyor kalbim.
Rahmetin kuşatınca yıkar arıtırsın
Ben aciz kulunu.

Çölde susuz kalan, seyyah gibiyim
Çatladı dudaklarım!
Sun bana, hayat suyu!
Ey Rabbim! gözlerime nûru verensin
Beni koru gözet.
Sev, sevindir Alla hım!
Kendine yaklaştır.

Ne cennet için severim
Nede cehennem korkusundan.
Sadece mabudumsun.
Yaratan teksin diye seni seviyorum ALLAH IM.

Senin herşeye gücün yeter
Allah ım gülü gören güldür gül.
Güllere kokuyu veren ne güzel.
Faníler can sever.
Arif olanlarsa; hakikatte candan bakiyi sever
Ey Allah ım! canımda cansın...

ALLAH IM aşkınla öyle yak ki!
Ben benden olayım.
Mana deryana öyle daldır ki!
Orda kaybolayım
Her yerde gördüğüm nûrun olsun.
Aşığın nesi varsa maşuğudur...
Vallahi gayrısı değil
Aşığın nesi varsa maşuğudur
Vallahi gayrısı değil...
*
Nigâr Bedirhan