YAŞAM ÇIĞLIKLARI

• 10 Aralık 2023 Pazar 21:39:22

DORT yüz onikinci gecemi dolduruyorum Ankara’da. Yalnızlık, çaresizlik, susmak bilmeyen bir kuş penceremde. Bu pencere ki, kaç kez atıldım önüne sıkıntıyla dolu, dudaklarımda sigarayla. Uykuya yeminli gözlerim az mı dalıp gitti derinlere. Umutsuzluk rüzgarları az mı yaladı yüzümü, az mı savurdu saçlarımı hoyratça.
Böyle miydim ben? Nikotin kor bir bıçak gibi kazır mıydı ciğerlerimi. Parmaklarım uzanır mıydı dayanaksız titreyerek içki bardaklarına. Yazgıma başkaldırır mıydım. Benden aşk dilenen gözlere duvar gibi dikilir miydi bakışlarım.
Dört yüz onikinci gecemi dolduruyorum Ankara’da. Karanlık uçsuz bucaksız bir boşluğa atılmış gibiyim. Sevgili diye kutsadıklarım bir bir kayıp gidiyor avuçlarımdan. Benden uzaklarda aranıyor mutluluklar ve ben... Her gün biraz daha soğuyor biraz daha kopuyorum yaşamdan.

Emin Barut_____12/4/1981( Arşiv )