Bir anımı paylaşmak isterim...

Nişanlı olduğum (1979) günlerde müstakbel eşim ve merhume kayınvalidemle Çamlıca’ya çıkmıştık. Çay içtik. "Nasılsınız hocam?" diye bir ses duydum. Öğrencilerimi gördüm, çok mutlu oldum. Birisi geldi masamıza oturdu, sohbet ettik. Nişanlım ve annesine karşı çok hoş bir sürpriz oldu...
Sonra garson bize çay getirdi. "Biz çay istemedik" dedik. Garson dedi ki, "Şu gençler gönderdi" dedi...
Duygulandım...
Sonra kalktık, garsonu çağırdık, "Hesap" dedik...
"Hesabınız yok" dedi garson...

PTT’de çalıştığım yıllarda yalnızca 3-4 ay meslek lisesinde mikrodalga dersine gitmiştim.
Öğretmenliğim sadece bu kadar.
Buna rağmen yukarıda anlattığım gibi hoş sürprizlerle karşılaştım...
Ya ömrünün büyük bölümü bu kutsal mesleği icra etmekle geçen eli öpülesi öğretmenler...
Yurdumun, hatta dünyanın neresine gitseler böyle hoş sürprizlerle kaşılaşırlardır.
Nereye gitseler mübarek ellerini öpecek birileri çıkardır karşılarına...
Ne mutlu değerli öğretmenlerimize...
İmreniyorum sizlere...

Gününüz kutlu olsun elleri öpülesi öğretmenlerimiz...

Kadir Tozlu
24.11.2023