MUALLİM VE MÜELLİM
Rahmetli Seyyid Ahmet Arvasî’nin Başından Geçen Hatıra:

Ahmet Bey 60’lı Yıllarda Ağrı’nın Molla Şemdin Köyüne İlkokul Öğretmeni Olarak Tayin Edilir. Başta Muhtar Ömer Bey Olmak Üzere Köyün İleri Gelenleri Kendisini Karşılarlar. Kalacağı Eve Yerleştirirler. Her Türlü İhtiyacı Karşılanır. Fakat Bir Şey Dikkatini Çeker. Köylüler Hitap Ederken Kelimenin Üzerine Basa Basa "Müellim Bey!" Derler. Ahmet Bey "Muallim" Kelimesini Telaffuzda Zorlandıkları İçin "Müellim" Dediklerini Düşünür.
Kısa Zamanda Köylüyle Kaynaşır. Köy Odalarında Ve Evlerdeki Sohbetlere Katılır. Onlarla Camiye Gider. Düğünlerinde Bulunur, Bayramları Kutlarlar. Köylüden Kopuk Öğretmen Değil, Onlardan Biri Haline Gelir. Kendilerine Tepeden Bakmayan, Onlarla Oturup Kalkan, Sevinçlerini Paylaşan, Dertlerine Ortak Olan Bu Genç Öğretmeni Köylüler Bağırlarına Basarlar.
İş Bu Noktaya Gelince Kendisine Söz Birliğiyle "Muallim Bey" Diye Hitap Etmeye Başlarlar. Bu Durum Ahmet Bey"in Dikkatinden Kaçmaz. Merakını Gidermek İçin Muhtara Sorar. Muhtar Ömer Günlerdir Bu Sorunun Sorulmasını Bekliyordur Zaten.
Ağır Ağır Konuşmaya Başlar "Evet Muallim Bey! Sana Önceleri ’Müellim’ Dememizin Önemli Bir Sebebi Vardı: Bugüne Kadar Köyümüze Gelen Öğretmenler Hep Bizden Uzak Kaldılar. Bizim Dünyamıza Giremediler. Onların Ayrı Dünyaları Vardı, Bizimle İlgisi Olmayan, Avrupa’dan İthal Kimseler Gibiydiler. İnanç Ve Yaşayışımıza Ters Hayat Tarzları Vardı Hatta Değerlerimizle Alay Da Ediyorlardı. Ne Aramıza Katılır Ne De Camimizin Yolunu Bilirlerdi. Hal Böyle Olunca Bizler Çok Üzülürdük, Müteellim Olurduk. Bunun İçin Onlara ’Elem, Sıkıntı Veren’ Mânâsında ’Müellim’ Diyorduk.
Onlar Bu Kelimenin Manâsını Bilmedikleri İçin Bu Hitabımızı Telâffuz Hatası Zannediyorlardı. İlk Günler Seni De Onlardan Zannettik. Bunun İçin ’Müellim’ Dedik. Sonra Baktık Ki; Sen Onlara Benzemiyorsun, Bizden Birisin. Bunu Anlayınca ’Müellim’i Bırakıp ’Muallim’ Demeye Başladık.

Hakikate Ayna Tutan Öğretmenlere Selam Olsun.


Uğur Işılak