Kurban

• 17 Kasım 2023 Cuma 18:49:09

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Okunmaz okuma

Anlam anlam anlam mana anlam mana anlam kurgu kurgu anlam ortak fikir ortak zihin ortak bilgi anlamla mümkün, anlamaya uğraşma bunu, sana göre değil, seninle ilgili sanman ilginç.
...

oysa ev aynı ev. gün, dünden taşıp aceleyle gelen. bir türlü ortaya konmayan kış, biçimsiz, benzersiz yeni mevsimin geçmesini bekliyor.

korkumun düğümüne ekleneli çok oldu. yitirdiğimi, hayaline sonra sana anlatamadıkça dilim ağırlaştı. kapılar perçinlenip, kolların birleşti. gözlerime baktıkça, duvara düşmüş gölgeme sokuldum. parçalı, un ufak, kopuk, örtülü, uzatmalı bir dönüşümün eski kurbanıydım. yıllarca sayısız heyecanın yitirilişini izledim. suyun yolunu bulmasındansa, bulmaması zamanı beslerdi. bir andan itibaren kusursuz bir rutubet izi gibi silikleştim.

ortak bir sonun cezbedici düşünceleri içinde kaldırımın hemen dibindeki su birikintisinin yok oluşunu beklemeye başladım. en fazla birkaç gün dayanırdı. en fazla o kadar dayanırdım. birikmişin yorgunluğunu ikimiz de aşamazdık. geceki yağmurun izlerine doğru yürüdüm. ıslak çimlere basmaya niyetim yoktu. cesaretimizle tesadüfe değil yanlışa doğrulacaktık.

gün boyu tekerlekler üzerinden geçti, öğlene doğru buharlaşma arttı, hacmi küçüldü, havaya karıştı. akşam olunca arabalar yakındaki balıkçıya gelmeye başladı. aç insandan korkulur. ağız kadar güçlü bir oyuk görmedim. farklı numaralarda ayaklar ve ince, geniş, uzun, kısa topuklar, makosenler, köseleler suya çarpa çarpa ilerledi. ortalık sessizleşince güvercinler ilişti. birikinti iyice azaldı, içsel saatimi kurdum, sonumuz yakındı.

inciri yemeden içini açan tatlı şeylerin keyfinin keyfiyetini bilir. beklentinin dudak okumasını önceden yapmıştır. meşguliyetlerle karşılaşmaktan, bir akıma hevesle kapılmaktan kaçınır. ricalarımı duymaman için iyice küçülttüm. onlara sarıldığında sarılmış değil sarmış oluyorsun.

saati geldi, su birikintisi artık yok. bense yaşamaktan başka bir şey bilmiyorum. boşluğunu doldurmak için başkalarının ilgisizliğine bakındım. bir kadın caddenin karşısında yürüyordu. bir insana gerekçesiz bakmak kolay değil. bilmediğim sesini omuzlayacak bir hayal aradım. otobüse binecek, kızkardeşini ve yeni doğmuş yeğenini görüp evine dönecekti. bebek teyzeye çekmişti, özellikle gözleri.

ağlamak için tenha bir yer arıyordum, ne garip insan sevişmek için de aynısını yapar. aslında ikisine de hazırlıksızdır. ikisi de başlama nedenini parçalarına ayırmayı sever.

odada karşının karşıtını görebileceğim bir yere oturdum. geçmiş salkım gibi yere doğru inceldi, serinliğiyle kuşattı. anım, su birikintisine benziyordu. yok olmadan önce o da son ortağımdı.

kadının yanakları sohbet ederken kızardı. onunla birlikte asansörü bekleyenlere fark ettirmeden bir yanağına sakin ol der gibi eliyle dokundu. nefesi kesilmesin diye ağlamak için havadar bir yer aradı. bu sefer de rüzgar aman vermedi, kursağı boş kuşlar çoktan açlığın ve şehrin ahengini bozmuştu.

dileğinin aksayan ayağına bastı, hırpanmaya uygun olmayan yerinde durdu. bir bulut gözüne takıldı. onu bir nedene benzetecekken caydı. herhangi bir zamana hazırlıksızdı.