Çok eskilere gidiyorum. Yaşamadığız günleri hayal dünyamda yaşıyorum. Okuması dinlemesi bile çok güç iken yaşamanın güç olduğu günleri...

Liderlik sanırım zor günlerde belli oluyor. Hele ki yaşamanın bile güç olduğu yerde liderlik... Hangi aklı evvel böyle bir şeye girişebilir diye bir soru gelir belki akla. Bilinir ki ve biliriz ki biz millet olarak özgürlüğü yaşam biçimi olarak yaşarız. O nedenledir ki Orta Asya steplerinden Anadolu’ya kadar özgürlüğümüz için yol almışızdır. Sonrasında bugünkü Avrupa’nın kurulmasına öncülük etmişizdir özgürlüğümüz uğruna.

Özgürlüğü yaşam biçimine getirmiş bir milletin geçemeyeceği herhangi bir engel bulunmamaktadır. Özellikle milletin önünde " Söz konusu vatan ise gerisi teferruattır" düsturuyla hareket eden bir önder varken bu millete kimse engel olamaz. Tıpkı Birinci Dünya Savaşından sonraki Hal-İ Pür-Melalimizde olduğu gibi. O günleri düşünün! Bütün ordular dağılmış, cepheler yok olmuş; tüm sokak ve caddelerinde ecnebi askerleri cirit atıyor. Malına, namusuna göz koyuluyor...

Tam bu ortamda ya hep birlikte yok olunacak, ya hep birlikte var olunacak. Yüzyıl öncesinin var olma hikayesi tamda burada başlıyor.

Nasıl var olduğumuzun cevabı, zor olana talip olma hikayesinde saklıdır.

Zor olan ve yapılması güç olan şey, kemikleşmiş ve toplum tarafından kabul görmüş iradeyi yok saymaktır. Ulu Önder Atatürk de Birinci Dünya savaşını kaybettiren küçük grubun iradesini yok sayarak başlanmış öncelikle işe. Bu küçük gurubun varlığının yok olması gerektiğini Anadolu’nun her bir yanında tüm topluma adeta haykırmıştır. Bu haykırış tüm Anadolu Coğrafyasında karşılığını bulmuştur. Karşılığını bulmuştur ki ulu önder ile birlikte tüm Anadolu birlikte hareket etmiş, birlikte karar almış ve birlikte tüm düşmanı yurttan sonsuza kadar kovmuştur.

Cumhuriyet işte tam bu ruh halinden sonra ortaya çıkmış. Ve Türk Milletinin karakterine en uygun yönetim şekli olan Cumhuriyet ile böyle bir ortamda tanışmışız. Kötüyü görmeden iyinin kıymeti anlaşılmazmış. Atalar kötü günleri görmüş, yaşamış ve bedeller ödemişlerdir. Kötü günleri silah arkadaşlarıyla gören ATATÜRK bugünlerin temeli 28 Ekim 1923 günü “Yarın Cumhuriyeti ilan edeceğiz” demiş ve gereğini yerine getirmiştir. " YAŞASIN CUMHURİYET" demiştir.

Peki Cumhuriyetten ne anlamalıyız? Cumhuriyet, karanlığa hapsolmuş toplumumuzun aydınlığa kavuşmuş halidir. Cumhuriyet, ülkesini ve milletini sevenlerin kazanımıdır. Cumhuriyet, hayallerimizin gerçeğe dönüşmesi; sevinç yumağına dönüşmüş halidir. Kahrolası prangaların kırılmasıdır. Batmış güneşlerin yeniden zirveye çıkmasıdır. Ellerimizi sımsıkı tutan dostluklarımızın vücut bulmuş halidir. Cumhuriyet, hiç birimizin yalnız olmadığının ete kemiğe bürünmüş halidir. Cumhuriyet, zaman ve mekanlar ötesi anlarda yörüngelerimizde mis kokulu sokakları olduğu haldir. Cumhuriyet, yarınlara hızla koşanların ve en önemlisi de mutluluğun resimlerini herkesle paylaşanların halidir.

Yüzyıl sonra tekrardan diyor ve haykırıyoruz, YAŞASIN CUMHURİYET!