- 249 Okunma
- 1 Yorum
- 2 Beğeni
HasbiHal
Şiir eklerken
Yapmaya çalıştığım,
Gündeme dair bir Temsildir
Teslimiyet değil
Bunu her defasında, belirtmek isterim
…
"Sevmek acı çekmektir
Sevilmemek ölüme terkedilmektir"
Yazıyordu
Daha bir Anadolu meslek lisesinde
Yazmaya hevesim olduğunu keşfettiğim
İlk yıllarda
İnsan Olma Sanatı,adlı kitabında
Henry Benesuz,
Kendisi okulumuza kadar gelmiş
Bir söyleşide de bulunmuştu hatta
Aslında ben daha ilkokul çağında
Caroline Maria De Jesus’un
Elimden"Çöplük" kitabının da geçtiğini
Hayırlıyorum,
O yaşta neler büyüttüm, anladım bilmiyorum
Üniversitenin ilk yıllarında da
Samiha Ayverdi’ nin
"Mabedde Bir Gece" kitabı ilgimi çekenlerden
Olmuştu
Elbette çok okumalar karşımıza çıkmıştır
Hayatta, Okumak, sadece Kitap okumak
Değildir diyerek
…
Gayet iyi görebiliyormuydum
Ve duyabiliyordum
Kim ne kadar görebilirse
Ne taraftan, yönden, yöntemden baktıysa
Oradan seziyordu, algılıyordu, varıyordu
Ne kadar anlayabilirse,
Ona cevap yetiştirir, oluşturur gibi mi duruyordu
Çünkü beni
En baştan
Ardışık ve önceden okuyamamışın
Bilememişin, yaşamamışın
Okuyamamışın
Ne demeye, yapmaya çalıştığımı
Anlaması da zordu
Cımbızlamakla, tek mihenk, tek çözümle
Şekil, sahne, yol almıyordu
Yanlışa, doğruya kim karar veriyordu
Varlığa ve yokluğa
Gerçeğe
Hakka kim?
…..
Bir daha soruyordum kendime
Şimdi çocuk
Oysa bu yolda
En çok kendimi incittim
En çok kendimi acıttım
Kendimi aldattım
Kendimi kandırdım
Kendimi yaraladım
Parçaladım
Dağıttım
Dağıldım
Neden burdayım ben
Neden geldim bu noktaya
Oysa kendimden, benden geçtim de
Mevzuu Vatansa
Ait olmaksa …
Ötesi teferruat ya
Belki zamanında
Söylemiştim
Yazmıştım
Çok döküldüm de
Üstüne üstlük hayattan
İki + 1 can verdim bu yıl toprağa
Ailemden , babam üstüne halam
Ve niceleri verdi canlarını
Depremden
Ölümün, kaybetmenin, ayrılığı
Acısını, kokusunu da bilirdik
Rengini de
Çok açıkladım, yazdım, kendime de
Her seferinde, defalarca vermek istedim
O cevapları
Anlatamadım yeterince
Hala da anlaşılamak mı mesele
İnanmadıramamak mı belki de
Mesnetsiz mi
….
Her yeni ortam, yer, mekan insana
Yeni bir enerji, nefes, heves katardı
Ve alıştırmamaya çalışmak kancası
Ama hiç bir şey, tek bir sebep, izah
Ve neden, sonuçla açıklanmazdı
Tek bir parçayla
Eserle anlatılamazdı
Koca bir ömür, yaşam
Bütünü ile anlamak, kavramak
Bütünsel çözümlemek
"Mal sahibi, mülk sahibi
Hani bunun ilk sahibi" hesabı
Tahmin edebilmek, ifade edebilmek
Ben de kusursuz değildim
Ben İnsanım
Elbette dedim ya yanlışlarım
Hatalarım, günahlarım
Düşüşlerim
Boşluklarım
Oldu olacaktı
,...
Yazmak dedi ya eskilerden kalma
Alışkanlık olmasa da
İçimde hep var olan bir varlık
Değişimlerle dolu bir zamanda
Vakti ile yeterince
Kendini ifade edemediğini düşündüğüm
Bir potansiyel vardı
Tecrübe ve birikmişliklerle
Farklılaşmışlıklarla
Uyum ya da uyumsuzluklarla
Bir devinim vardı içimde
Nice ellere, kalemlere şahit olmuştum
Belki tatmıştım, hissetmiştim
Duymuştum
Dokunmuştum
Eski bir zamanda
Eski bir diyarda
Ansızın beklemedigim ama
Bildiğim bir sihirli el
Çıkıp işaret vermişti sanki
Bir kalem yazdığıma tıkladı, farketmistim
O elin, peşinen,cesaretle
Yola düşme isteği debelendi içimde
Çağrıştırdı belki de
Benim için kıymetli bir cüzdü O
En başında
Hiç bilmeden denk geldiğim
İlk zamanlar
Onu okurken gözlerimden yaşlar süzdüren
Öyle uhrevî gelirdi ki
Bir ilahi gibi beni çeken
Belki yazdıklarını,okudumakla yetinmeliydim
Hiç farkettirmemeliydim
Ve haddim olmamalıydı,
Duygularıma engel olmalıydım
Yazanı bilmek, tanımak istememeliydim
Şansımı denemeye kalkmamalıydım
İçimde kalmalıydı
Benim en büyük yanlışım buydu
…
Ben de nice şairleri
Nice yazarları sevdim çocuk
Nice sanatçıların eserlerini dinledim
Okudum, düşündüm, içinde yaşadım
Filmlerini seyrettim, içinde kayboldum
Bazıları nedensiz karşılıksız sevilirdi
İçten gelirdi
İçten güldürür ağlatırdı
Eserlerinde olabilmek miydi, tutku
Benimki de öyle miydi
Hiç bilemedim
Çocuk
Bilmemeliydim belki de
Ve belki bilemediklerimle
Vehimlerle, kısmen inatla
Belkilerle
Söylenip durdum, sormaya kalktım ,
Hükümlere vardım
Yargıladım, sorgulamaya kalktım
Ağzımın, aklımın, yüreğimin payını mı
Aldım, buldum
Kime ne kaldı, bilmem de
Kime Ne …
Aklımı
Yüreğimi
Canımı
Hakkı
Kim bilebilir çocuk
Allah bilir
Nasip ettiği ve edeceği her an
Şükürle…
YORUMLAR
Sevgili Semiha,
Yazınızın tamamını okudum her kelime ve duygu adeta benim kanaatime şahitlik ediyordu.bir hemcinsiniz olarak sizi anliyor ve katılıyorum .lakin sanırım iki cins arasında biolojik bir yapısal fark bizi bunları yazmaya mecbur brakiyor. Evet duygularımız teit ediyorum, yazmaya aşık iki kalem olararak burdayiz ve iki güçlü kadın kalem olarakta yazmaya devam edeceğiz.herkes kendi gibi yazar,ve kendine yakistigi gibi hareket eder.lutfen siz yazın ve ben sizi hep okumak istiyorum.
Saygımla.
Semiha Türkmen Çiçekoğlu
Selam, hürmet, sevgiler benden de, bilmukabele....