BKLU CİBİK KUŞU ve ANASI

Güneşli bir sonbahar sabahı
Bklu cibik kuşu ve anası
...bir dalın sigasında,
Üzerlerinde..
...pırıl pırıl parlayan
Güneşin ziyası.

Yavru kuş bir zıpladı
iki cırtlattı bir gıkladı
fıkır fıkır fıkırdadı
şöyle etrafına bir bakındı.
Tam karşısında anası.
Ruhun varlığın aynası:
;
"Ne güzel yaratmıştı Yaradan.
Bakmaya kıyamazdı ya insan.
Oysa bir kuştu, kuşa bakan.
İnsandı insanı baştacı yapan.
Şimdilerde; canavardan beter,
Yakan, yıkan, boğazlayan.
İnsandı insandan irkilen
Gün geliyor kendi
yarasından bile
tiksiniyor.. insan."
;
Bklu cibik kuşuydu
Bir şeyleri keşfeden:
Yavru kuş;
-ana gıı.. dedi,
-ne güzeliz biz..
Olmasa şu..
-bk lu yerimiz..
Laf itibarımız.. laf güzelliğimiz
Ganimetimiz.. zenginliğimiz..
Yok mu bizim de hiç hatamız kusurumuz.
Yok diyen öte gitsin.
Boklu cibik kuşu ve anası gelsin beri.
ikisi de birbirinden sevimli
İyiyiz güzeliz ama
ahh şu hatalarımız olmasa.
Laf lafa...Lafa bak..
kel kafa neylesin tarak.

Bu arada boş durmadı.
Ayaklarına bk bulaşmasın diye
uçtu kondu başka bir dala.
;
Hayat böyle işte;
yersin.. içersin,
...?
düşersin, şaşarsın
konarsın daldan dala.

Temsilde hata olmaz. derler.
Olacak elbet.. Temiz yerimizde,
kirli yerimizde.. Önemli olan
gösterdiğimiz tahammül ya da
tahammülsüzlük.

Dalga dümen suyuna gitmeden
kendimize ve çevremize
verdiğimiz önem.

Olacak elbet..
Bir yönümüz, istikametimiz,
Güçlü ya da güçsüz yanımız.
Kalabalığımız, yalnızlığımız,
Güzelliğimiz, çirkinliğimiz;
Güzellik gözde olsa da
gönülde olan bir başka.
öyle ya her insan,
başka başka gelir aşka.
şakası ciddisi bir yana
acısı tatlısı bizi bekler sofrada
Yalnızlığın adı Garip
Bu dünya bir acayip
Karayiplerde bir gece
nasıl acaba.. bilmece gibi
birşey olsa gerek herhal
Gözümüz ekranlarda
kulağımız her an kapıda.
Ağladığımız an,
güldüğümüz zaman.
Mutluluk.. mutsuzluk
Mutluluk şarkımız.
Mevsim mevsim
Duygularımız.
Aahh yaLnızLık
kaLbi kırık.

Bakmak gerekir,
Baştan ayağa..
arkamıza.. önümüze
Kalplere.. gönüllere,
hallere.. tavırlara
yaptığımız işlere.
;
BİZ NE KADAR
İNSANIZ.!
;
insanlıktan
daha da ötesi var elbet;
MÜSLÜMAN olmak..
derlenip toparlanıp
farkına varmak.
adımızı sayıklamaktan kurtulup
kalbimizle vicdanızla birer
MÜ’MİN olmaya adım atmak.
şaşmadan..şaşırmadan
merhale merhale yollar aşmak.

Hiç olmazsa biz
en azından başlayalım:
Bu karanlık sefil dünyada
az şey midir İNSAN olmak,
olabilmek..hadi bi gayret.
önce kendimize edelim;
Baştan ayağa..hayret.

Kendimiz varken: Numunelik,
Başkalarını eleştirmek
bir divanelik.
ilhan erol