DOSTLARIMI NEDEN ÜZDÜM

• 6 Mart 2007 Salı 17:59:03

Anadolu bozkırlarından gelenler varsa buraya bilirler, Bizim köylerde bayramlarda,dügünlerde güreşler olur, Her bayramda ya bir aga vardır yada ortak karşılar köy heyeti bahşişleri, Dügünlerde aga dügün sahipleridir,genelde erkek tarafı, Koyulan bahşişler dügün sahibinin zengin yada fakir olduguyla ilgilidir, Başta ki bahşiş ya yüklü bir para,yada bir tosun,belki bir koç olur çogu zaman, Sonra sıralanır büyükden küçüge,güreşin boylarınca, Uzun bir deynegin en ustünde baglı bir bayrak,altında rengarenk basmalar, Bunlarda çocuk pehlıvanlarındır. Davullar,zurnalar,peşrevler aman yarabbim ne şölendir o. Kenarlarda içki masalarıda unutulmamıştır,Hani onların pek güreşle işileri yokdurya kemanları köçekleri vardır. Yinede laf atarlar ara sıra çayıra,naraları karışır zurnanın sesine,ömrüüüümm,bizide gör yarabbim,yancehennem yan,yada yumurtaya can veren allahım gibi. Köyümün karnavalı o gün herkes birbirini hoş görür.Kutu kutu mermiler harcanır.Silah sesleri başka bir coşku katar havaya. Birde anneniz size eski çadır parçalarından,mumlu gındap la kisbet dikdiyse. Ensenizden bir avuçta yag döküverdiyse çayırın yagcısı,sanki kurtdereli,kocayusuf edasıyla gezinirsiniz ortada. Babalardır çogu zaman anranör. Zaten bu işin egitimi hayvan otlatırken yine çayırlarda yapılır çocukların kendi aralarında. Onlar ne salon bilir ne minder,iddaları belki o günkü azıklarıdır. Ya bir yumurtadan kaygana,ya bir kavonoz yogurt,belkide ekmek arasında bir kaşık tereyagı. Yenen bunları yer. Dinlenip dinlenip tutuşurlar güreşe hocaları falan yoktur. İşte merak böyle başlar bizim oraklarda güreşe. Oyunlarımız vardır tırpan,kolbastı,künde,el ense vesaire. Ögrenilen oyunları sergileme zamanı gelmiştirya. Babalar abiler bacılar anneler hep gururla bakar kendi çocuklarına.Yendiysen baba bıyık altından gururlanır,hani pek anlatamaz eşe dosta çok sevindigini. Ne varki yüregindeki gurur okyanusun azgın dalgaları gibi köpürür. Yenildigi zamanda malüm oyunundan gitmiştir.Bu dogrudurda genellikle. Çünkü bizim çayır güreşlerimizde ya oyun yapar yenersin,yada oyunundan yenilirsin,......

Burada güreşçinin yaptıgı oyun sadece bir kişiyedir.Yani rakibine,ancak bu oyunu güzel yapamayıp kendi oyunundan yıkılırsa yapılan eylem sadece rakibine olmasına ragmen, onun yenilmesinden bütün sevdikleri üzüntü duyarlar.
İki gün önce YORUMLARIN YORUMU başlıgı altında bir yazı yazdım.Bu yazımı desdekleyen dostlarım oldugu gibi,eleştiren ve üzülen dostlarımda oldu..Herkes haklıydı.ben sanıyorum kendi oyunumdan yenilmişdim, Ve dostlarımı üzmüştüm ! Oysa benim orada birtek muhatabım vardı. Tabiki burada ismi asla zikredilemez. Ve benimde eylemim yalnızca o kişiyeydi..Şöyleki bu kişiyle çok basıt bir konuda fikir ayrılıgımız oldu. Ancak bu arkadaşımız benimle söz konusu mevzuyu tartışması gerekirken, kendi yazdıklarıyla benim yazdıklarım arasındaki yapılan yorumların sayısal farklılıgına bakmamı söyledi...
Ben de kendisine cevap olarak dedimki,bu yorumlar hakkında bir yazı yazacagım,lütfen sen orada kendine bir yer bul . Aslında hiç böyle birşeyde aklımda falan yokdu. Tabiki o arkadaşıma verdigim sözü tutmuş olmak için sadece bir kişiye cevap olsun diye diger dostlarımın bundan alınacagını düşünemeden, o anki ruh halımle onları yazdım. Yani oyun rakibeydi belki ama bu oyundan yenilgiyle dönmem sevdiklerimi üzdü. Özet olarak kendi oyunumdan gittim, tabiri caizse. .Benim fıtratıma ve tabiatıma zaten aykırı,başkalaının gönlünü kırmak. Kaldıki burada bulunan herkes belli bir gönül olgunluguna erişmiş insanlar. Birbirimizi güzelliklerle hatırlayalım. Güzel pençerelerden güzel bakalın ve güzel şeyler görelim... Beni bu yazıyı yazmaya zorlayan arkadaşım da dahıl, buradaki tüm gönül dostlarımdan özür dilliyor, saygı ve sevgilerim sunuyorum.....

Arixar
5.3.7