2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
307
Okunma
Her yaşın, kendine özgü hem ruhen hem de bedenen bir güzelliği var.
Ne mutlu kendisi ve zamanın kendine getirdikleri ile barışık olana.
Saçına düşen akların, yüzünde beliren çizgilerin birer anlamı olduğunu anlayabilene.
Zamanın getirdikleri ile götürdükleri arasında ki farkı kavrayabilene ne mutlu.
İşte onlar,
yaşlanmanın aslında yaş almak olduğunun ve kendiyle barışık olup bu olgunluğun farkında olanlar.
Tam tersine,
birde zıtlaşanlar var.
Belli bir yaşa gelmiş ama halâ inatla olduğundan daha genç görünmek için çabalar,paralar harcayanlar.
Hem niye inatlaşırlar ki?
Zaten yerçekimine ister istemez yenik düşmeyecekler mi?
Üç kere değil beş kerede gerdirseler yüzlerini
toprak bu, çekecek kendine doğru.
Madde,mana ile buluşacağı zamana kadar geldiği yere doğru hep eğilecek insanoğlu.
Hem doğal olmayan her şey kandırmaca değil midir?
50-60 yaşına gelinmişliği 30 yaşında gibi göstermeye çalışmak aldatmak değil de nedir?
Hatta daha da ötesi bence tam bir meydan okumak .
"Senin verdiğin yeni yaşın getirdiklerini kabul etmiyor,
zamana yenilmediğimi gösteriyorum", demek...
"Sen beni yaşlandırıyorsun ama ben aksine genç kalmayı beceriyorum", deyip ayak diremek.
Söylesenize;
konuşurken robot gibi, mimikleri ayırt edilemez bir hal alan,
olduğundan daha genç görünse ne,
görünmese ne?
Kendisi ile barışamayan, başkalarının alkışlarına karışsa ne?
Bir de birbirine benzemek için çaba harcayanlar var hani.
Rabbim bizi farklı farklı yaratmışken ve bu farklılıklarımız en büyük özgünlüğümüzken,
tek kalıptan çıkmış gibi olanlar
ve bu sıradanlığı ayrıcalık sananlar.
Oysa ki Cenabı Allah
"Biz gerçekten insanı en güzel biçimde yarattık, [Tin, 95/4.]
Yine başka bir ayette:
’’Allah size şekil verdi ve şeklinizi en güzel yaptı, [Teğâbün, 64/3.] derken ne demek istemiştir kullarına?
Peki biz hiç akletmez miyiz
acaba?
VESSELAM
Şiirin sahibi
Cevap Yaz