Kibirin insana hiçbir şey katmadığını düşünmek aptallık olur. Zira kibir kötünün en büyük silahıdır. Kibir olmazsa kötü gücüne güvenemez. İyilik gibi tereddütte kalır. Ancak iyiliği iki şey belirler. Saflık iyiliğin kaynağıdır fakat saflık güç içermez. İyilik yücedir. Bilinmesi gereken ve insanların genel olarak inanmak istemediği çok önemli bir şey var. İyiliğin hüküm sürmesi için kötülüğün gücüne ihtiyacı vardır. Bu yüzden lider ruhlu insanlar tam anlamıyla lider olabilmesi için kötülüğü tatması gerekir ve bunun da farkındadır. İşte burdan sonrası dünyamızı bu hale getiren senaryoları da beraberinde getirir. Çünkü gücü tatmak ve onunla başa çıkabilmek için gerekli en yegâne şey erdem ve adalet içgüdüsüdür. Güçle baş edemeyen insanlar kötülüğün kölesi olurlar ve onun için çalışmaya başlar. Çünkü kaybetme korkusu herşeyin üstündedir. Kibirle yoğrulmuş kötülük, iyiliğin emaresinden geçmiştir hep bundan dolayı her insan iyilikle başlar. Kötülüğün yolculuğundan ziyade iyiliğin yolculuğu daha çok anlatılmaya değerdir.
Dediğimiz gibi iyiliğe hüküm sürdürmek için kötülüğün gücüne ihtiyacı vardır. İyi kişi kötülüğün gücünü tatdıktan sonra iyiliği TERCİH etmiş kişidir. Evet iyilik bir tercihtir. Bunu sağlayan Erdem ve Adalet. İyiliği tercih etmiş olan lider kişi artık kötülüğü alt edebilir çünkü kötülükte olmayan bir avantaja sahiptir, saflık. Artık saflık güç ile birleşince mükemmel bir silah haline gelir. Bu silaha erdem hakkaniyeti, adalet ise yargıyı dağıtabilir.