1
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
582
Okunma
Bella...
Sen diye bir derdim var,
Sadece sen, sade sen, en sessizinden, en basitinden, en içime ağlamaklı, içimde büyüyen cinsinden, en zin ve mem...
Bella,
Dedim ya ben hep seni yazdım adını dahi bilmeden, ben hep seni özledim hiç görmeden, hep seni istedim ama yanımdan geçseydin de bilmeyecektim, sen misin!
Bilmek ister miydim?
Belki...
En son bu eylül de, Kerpe de, hani taze olan, hani kayık ta oltaya takılan kırmızımsı iri sendin belki, belki o yüzden azat oldun, belki gözleri senin gözlerindi
Bella, yok olmayı da öğrettin bak bana. Yok demeyi de, yok sevmeyi de, yok kurmayı da, yok almayı da, almadığımı vermemeyi de...
İçim de tuhafım yani, içime tuhafım,
biraz daha yaşamalı mıyım?
Belki...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz