Peygamberimiz Aleyhisselâtü Vesselâm, Halime’nin aynı yaştaki çocukla beraber kırlarda hayvanları otlatıyorlardı.

Bir gün Halime’nin oğlu Abdullah’ın biraz uzanıp, aldığı bir esnada küçük Muhammed’in yanına beyaz elbiseli, Güler yüzlü, sevimli iki kişi geldiler. Ellerinde altın bir kâse, kâsede kar vardı. Peygamber Efendimizi yere yatırdılar. Bu arada Abdullah uyanmış heyecan içinde hadiseyi izliyordu. Göğsünü yardılar, kalbini de çıkarıp, yardılar. Oradan siyah bir kan pıhtısını çıkarıp attılar. Göğsünü ve kalbini karla temizlediler ve eski haline döndürüp, hiçbir şey olmamış gibi geldikleri şekilde gittiler.

Peygamberimiz Aleyhisselâtü Vesselâm bu hadise karşısında korku, heyecan duymayıp, onlara karşı bir harekette bulunmamıştır. Fakat bir ara uyanan Abdullah’ın yüreği ağzına gelmiş heyecan ve telaş içinde hemen koşarak gördüklerini annesine ve babasına anlatmıştı. Onlar da telaş ve heyecan içinde koşarak yanına gelmişlerdi. Geldiklerinde hiçbir şey olmamış gibi Peygamber Efendimizi karşılarında görünce sevinmiş, rahatlamışlardı.

Bu hadise bizlere manevi güzelliğe ulaşmak için, kalbimizi kötülüklerden koruyarak temizlememiz gerektiği bilgisini verebilir. Manevi temizliğin yanı sıra ayrıca maddi açıdan da dikişsiz, bıçaksız, acısız bir ameliyatın veya tedavinin de kapılarını aralamaktadır. Zaten günümüzde lazer ile bu tür ameliyatların yapımına başlanmıştır. Bu hadise ile yıllar öncesinden bu ve buna benzer hadiselere ışık tutulmuştur.


Ahmet TULGANER