Halime’nin yaşadığı yer kurak bir araziydi. Kendisinin haricinde diğer insanlar çok sıkıntı içindeydi.

O bölge insanları her hafta yağmur duasına çıkıyorlardı. Fakat her seferinde elleri boş dönüyorlardı. Kendileri sıkıntı içindeyken, Halime’nin evindeki bu bolluk dikkatlerinden kaçmıyordu. Bu bolluk Mekkeli çocuğun gelmesiyle başlamıştı. Bu akıllarına bir fikir getirdi. Yağmur duasına bu çocuğu da getirmesini teklif ettiler.

Yine bir gün yağmur duasına çıkılmıştı. Halime küçük Muhammed’i de alıp, katılmıştı. Rahip bir farklılık hissettiği bu çocuğu kucağına alıp aracı yaparak Allah’a dua etti. Bir anda kara bulutlar etrafı sardı ve kısa zaman sonra rahmet indi. İnsanlar bayram sevincinden daha çok mutluydular, çığlıklar atıyorlardı. Bir hafta aralıksız yağan yağmurlarla toprakları eski bereketli hallerine kavuşmuştu.


Ahmet TULGANER