Hz. Meryem Allah’ın kudret eseri olarak hamile kalınca, bu durumu onlara izah etmenin kolay olmamasından o beldeden uzaklaşmayı tercih etti.

Doğum sancıları başlayınca bir hurma ağacının altına sığındı. Mevsim kıştı. Ağaç meyvesiz ve kuruydu. Hz. Meryem ağaca dokunur dokunmaz birden yeşerdi ve meyve verdi.
Ayrıca Cenab-ı Allah su içmesi için hemen yanında bir dere yarattı. O esnada Hz. İsa doğdu. Kundaktaki Hz. İsa, annesiyle konuşmaya başladı ve onu teselli etti. Annesine “Acıktığında bu ağacın hurmaları yersin, susayınca dereden su içersin, insanlarla karşılaştığında Allah’a oruç adadım der, konuşmazsın” (Meryem,22-27) dedi. Annesi biraz olsun sakinleşmiş ve teselli bulmuştu.

Bir süre sonra kavminin arasına dönmeye karar verdi. Kavmi:

”Ey Meryem, sen çok çirkin bir iş yaptın. Hâlbuki baban kötü biri değildin. Annen de iffetsiz değildi” dediler.

Hz. Meryem eliyle işaret ederek kundakta bulunan çocuğa sormalarını söyledi. Kavmi:

“Beşikteki çocuk hiç konuşur mu?” dediler. Kundaktaki Hz. İsa dile geldi:

”Ben Allah’ın kuluyum. O bana kitap verdi ve beni peygamber yaptı.(yani yapacak) Bulunduğum her yerde beni mübarek kıldı. Yaşadığım müddetçe bana namaz ve zekâtı emretti ve beni anneme itaatkâr kıldı. Beni bedbaht bir zorba yapmadı. Doğduğum günde de öldüğüm gün de, diri olarak haşredileceğim gün de selamet üzerimedir.” (Meryem, 27-33)

Kundaktaki Hz. İsa’nın konuşmasını duyan insanlar şoke oldular. Fakat büyük bir çoğunluğu inkâra devam ettiler. Böylece Hz. İsa kundakta iken konuşarak, Yahudilerin bütün iftiralarına cevap vermiş, annesini temize çıkarmıştır.

Kundakta konuşması Hz. İsa’nın irhasad denilen harika hallerindendir.




Ahmet TULGANER