1992’de Bosna, 1994’te Çeçen savaşları patlak vermiş… Cağaloğlu’nda rahmetli Mustafa Necati Özfatura’nın yanına gidip geliyorum sık sık. Kitaplar alıyorum, sohbet dinliyorum, bilgileniyorum falan... Bana kızım diyor artık. Saygımın yanına sevgimi de eklemişim.

Ziyaretlerim sırasında Bosna ve Çeçen komutanlarını görüyorum. Üstat onları muhabbetle karşılıyor, çay ikramlı konuşmalarının ardından, masasının altından çıkarttığı çanta ve poşetleri makbuzlar imzalatıp teslim ederek uğurluyor. Nedir bu diye sorduğumda savaşlar için toplanan paralar olduğunu söylüyor.

Milliyetçilik damarım alevleniyor birden. Bir sonraki ziyaretimde ev almak niyetiyle kuruş kuruş biriktirdiğim ne kadar bilezik, altın para ve dövizim varsa hepsini gelen komutanlara vermesi için rahmetliye teslim ediyorum.

Bununla da yetinmiyorum. Önce kendi iş çevremden başlayarak ve zamanla çevremi genişleterek, tanıdık tanımadık insanlardan makbuz karşılığında yardım topluyorum. Liste yapıyorum. İsimleri, yardım miktarları... Kendim de aylık maaşımın dörtte birini yardımlara ekliyorum. Hafta sonları doğru üstadın yazıhanesine…

Dönüşte, komutanların bu paraları teslim aldığına dair listemin altındaki isim ve imzalarını gösteren fotokopiyi çoğaltarak şeref madalyalarını verir gibi, yardım sahiplerine hiç üşenmeden tek tek dağıtıyorum. Bana zaten güveniyorlar ama bu sayede içlerinde ileride oluşabilecek şüphe kırıntısı kalmamış oluyor.

Üstat, gayretli olduğumu görünce beni başka bir gönüllü ile tanıştırıyor. Savaş mağdurlarına yiyecek, ilaç, maddi yardım ve kalmaları için ev temini gibi şeyler… Koşuşturup duruyoruz.

Bir gün üstatla sohbet ederken, Hocam, keşke daha çok verebilsem, maaşımdan ancak bu kadar ayırabiliyorum ama gözüme az görünüyor, üzülüyorum. dediğimde, Hiç üzülme, bereket Allah’tandır. Azlıkla çoklukla hiçbir ilgisi yoktur. Sen bir mermi parası verirsin, gider hedefini bulur, başkası bir top parası verir, boşa atılır ama esasen o da boşa gitmez. O sır sadece Allah katındadır. Aslolan samimiyettir, halis niyettir, cihada iştiraktir.” diyor.

Her iki savaşın sonucunun ne olacağı çok önemli değil artık gözümde. Safım belli; gayretim Rahman ve Rahim olan Allah’ın takdirine havale. Gönlüm her zamankinden daha rahat, evime dönüyorum.

Mücella Pakdemir
07.09.2023