azı yazmak için sadece kalem, sadece kalp gerekli değildir. Yazıya odaklanmak için emek vermek, sabır göstermek, yetenekli olmak, gözlem yapmak, meraklı olmak, doğayla hemhâl olmak, insanlarla bir arada olmak, yalnızlığa göğüs germek, engeller karşısında yılmamak, yürek ortaya koymak ve kitap okumak gibi uğraşlar elzemdir.

Bir yazıyı tam hakkıyla yazabilmek, bir konuyu yazıyla kıvamında aktarabilmek, yürekte kopanları satırlara ilmek ilmek işleyebilmek tabiki kolay bir iş değildir. Kolaydır, birkaç dakikada bir deneme yazarım diye ortalıkta gezenlere hiç inanmayın, derim. Zira her bir yazının muhakkak öncesi olur, olmalıdır. Çay misali demlenmesi olur. Emeği ve yüreklerde yer edinmesi zaman alır.

Bir yazı pat diye cümle cümle yazılmaz. Önce beyinde vakit geçirir, kalbe uğrar, bazen susar, bazen coşar ama yazılması bir anda olmaz. Büyümesi ve yol alması zamanla olur. Bir insanın hayatını anlatmak için dünlerine de gitmek, bir ağacın gelişimini not etmek için o ağacın gün gün belki an an gelişimini takip etmek lazım.

Yazılar uzun soluklu tecrübelerin sonucu, yazıyla yoldaş olanların çabasıyla ortaya çıkar. Yazmanın meyve vermesi, ruhlara dokunması yıllar sonra olur. Her yeni yazan kişi, hemen hemen kaliteli yazılar yazmaz. Eksiği, dağınıklığı ya da akıcısızlığı olur yeni yazıya başlayanların. Zamanla, yazdıkça, yazı dünyasında nefes alıp verdikçe yazının ve yazmanın hakkını verebilir duruma gelir yazar. Yazmanın kolaylığına ise yazıyla sevdalanmadan sonra varılır. Yazma aşkı olmadan kaliteli yazılara imza atılmaz.

Yazmak için, daha iyi yazmak için okumak da gereklidir. Okuma, yazmayı satır satır besler. Okuma, yazmayı günbe gün geliştirir. Nitelikli, okunaklı ve dokunaklı yazılar kaleme almak için okuma birincil şart olarak karşımızda durur. Az okuyan kendini yazıda tekrarlar durur. Az okuyan olaylara ve duygulara farklı açılardan bakabilme becerisine sahip olmaz.

O yüzden sağlam yazılar yazmak için hem zaman ve bu zamanla akan bir emek ve hem okumayla haşır neşir olmak gerekir.