Kendimi hüznün deryasına yatırmışım meğerse bunca zamandır.Gereksiz çoğu şeye ne kadar çok ağlamışım. Ãhhh şimdiki aklım olsaydı sadece gerçekten hakedenler için çırpınırdım. Kendime daha çok zaman ayırırdım. Gereksiz bazı şeyleri koştura koştura yaparken , hep yarınlara ertelemişim kendimi .İnsan genellikle başkalarını suçluyor bu konuda. Aslında ben kendimi de suçluyorum şimdi. Çünkü mecburiyetler karşısında eğilmeyip kendime daha çok kıymet verseydim keşke. Keşke kendime sık sık hatırlatsaydım beni ben olduğum için sevdiğimi.Benden sadece bir tanecik olduğunu.Ben olmazsam yaşayamayacağımı...


Çocuklar küçükken evin dağınıklığına aldırmadan sabah kahvemi büyük keyifle içebilseydim keşke.Her yeri tertemiz yapmadan önce kendi gönlümü alabilseydim.Canı çektiği şeylerle daha çok doyursaydım ruhumu.Herkesi mutlu etmeye uğraşacağıma kendime mutluluk türküleri söyleseydim her gün .Ķâh kır çiçekleri eşliğinde, kâh lapa lapa yağan karın masumiyetinde. Beni önemsemeyen insanlara bozuk para gibi harcamasaydım keşke değerli vaktimi. Bilmiyordum ki zamanın acımasızca geçeceğini bu gurbet elde çoğunlukla hüzün yağmurunda ıslanırken.


Zamanla akıllanıyor insan çoğu şeye geç kalmış olsa da .Şimdi günlerden kendimi mutlu etme günü.Kahvemi yaptım indim güpgüzel minnacık şirin bahçeme. Kuşlar da var ,su sesi , annem kokulu güller, babam bakışlı gökyüzü.Huzuru kucaklamanın dem vakti .


-Öncelikle ben benden çok özür diliyorum ihmal ettiğim için kendimi-


Günlerden pazar ve ben kendimi çok ama çookkk özledim. Hasretle bulutları taşıyan gözlerinden öpüp, seni hep seveceğim canım kendim söz sana .Vallahi bak "Nagiş sözü "...






nagişce