Cenab-ı Allah, Hz. Davud’un mülk ve hâkimiyetini kuvvetlendirmek için ona ilim ve hikmet verdi. Kendine verilenlerle hakkı-batılı, doğru söyleyen ile yalan söyleyeni birbirinden ayırıyordu. (Sad,20 )

Bir gün bir adam Hz. Davud’a geldi ve öküzünü falan kişinin çaldığını ondan davacı olduğunu bildirdi. Davacının iddiadan başka hiçbir delili ve şahidi yoktu.

Hz. Davud çözüm ararken rüyasında, Allah kendisine öküzü çalmış olan adamın öldürülmesini emretti. Bu rüyayı üç kez gördü. Öldürülecek adama durumu bildirince, adam delil şahit olmayan bir konuda niçin öldürüleceğim diyerek itiraz etti. Emrin kesin olduğunu, kaçacak yer olmadığını anlayınca öldürülecek şahıs şöyle dedi:

“Ya Allah’ın peygamberi! Ben öküzü gerçekten çalmadım. Fakat daha önceden iddia sahibinin babasını öldürmüştüm. Benim öldürülme emrim bu İlahî adaletin, yerine gelmesi hikmetinden olsa gerekir.”

Bu itiraf üzerine adalet uygulanır. İsrailoğulları arasında bu hadise kısa zamanda yayılır. Herkes suçlarının gizli kalmayacağını Hz. Davud’un bunları bilip, ortaya çıkaracağını bildiğinden o’nun emirlerinden dışarıya çıkmadan yaşamaya başlarlar.




Ahmet TULGANER