Asi Gecede Sevginin Fısıltısı

• 17 Ağustos 2023 Perşembe 13:15:33

Gece gece,
susmuştu duygunun çığlığı
susmuştuk
sessizliği yakalamıştık seninle
duyduğumuz sevginin fısıltısıydı
gözlerde…
g/öz g/öze
gece gece.

*
İçinde sözcükler kabarıyorken; dizeler, duru gece mavisi.
damarlarındaydı g/özün gecesinde.
Sonbahar rengine evrilirken gece mavisi, vuslatın gözleriyle sessizliği yakaladığına tanık olmuştu.
Bakışları ufukta, kendini çoğaltıyordu.
Kalbine seslenişi yamalarını saklamasına değildi henüz.
Renklerin tartışılmazlığına anarşist bir aşk özlemi vardı, som sevginin.
O gün, gecenin asiliği renklereydi.
Bir duman rengine, griye boyanmalıydı leyl/a.
Kapanmıştı gözler griye.
Ağarmıştı saçlar.
Tutuksuzdu mavi.
Yasak meyve bir gece yarısında griyi firara çağırmıştı.
Ateşi içine çekip, içindeki ateşi griye boyayıp dize dize boyanmıştı gece griye.
Ve gri artık mavi denli tutuksuzdu günahın dilinde.
Kapanmıştı portlar, sonbahar renkliydi ateş.
Nemlenmişti toprak, gökyüzünden düşen girift her bir sözcükle.

...

Ve rüzgâr saçlarının her bir teline bir başka değdi kadının,
Ve her yaprağın dansı bir başkaydı rüzgârda...
Savrulmak dedi tosbağa rüzgâra,
Rüzgâr okşamak saydı kendince...
Kadın yakaladığı sessizliğe büründü.

Bir yanında Lafonten, diğer yanında Beydaba...
Biliyordu nice konuştururlardı daha tosbağa ile rüzgârı...
Rüzgâr konuşuyordu, tosbağanın yarasına şifa niyetine,
Ben dedi rüzgâr,
Tüm bağlandıklarını terk etmene işaretim,
Ben dedi rüzgâr,
Dölleyenim, aşılayanım, yaşamım...
Sen dedi tosbağa,
Büründü kadının sessizliğine...
Kadının evi yüreğindeydi,
Tosbağanın ki sırtında...

-Kabuk bağlamış yara mı, demiştik.-

Belki de istif edilmiş hüzündü, içimizde kabuk bağlamış yara.
Hüzün yaralamaz,
"Besler, büyütür doğuranı."
Yalımı geçer, iç yangını başlar .
Gelen geçer yürekten, bıraktığıdır hüzün...

Nerede tabakam, nerede tütünüm dedi gece,
Yıldız uzattı sardığı yarasını geceye,
Yaktı gece mum misali yarasını yıldızın
Üflemedi bile,
Bastı sol yanındaki yarasının üstüne...
Işıdı mı ortalık?

*
Işıdıkça ortalık,
bulduğumuz fısıltıda sırlanıp kendi karanlığımıza kaçtık...

Şafak sökmüştü…

Leyl/a gurbet,
Aşk sılasında Mecnun…