HAYAT KISA

• 8 Ağustos 2023 Salı 22:31:52

Hayat kısa. Bunu ellili yaşlara gelince daha iyi anlıyor insan. Çocukken, büyümeyi matah bir şey zannederdik .Oysa büyüdükçe, çocuk olmaktan çıktıkça ,öyle ahım şahım bir şey de olmuyormuş hayatta. Anlıyorsun bunu ama büyümüş oluyorsun, iş işten geçmiş oluyor. Hoş, zaten erken anlasan da yapabilecek fazla bir şeyin yok.
Büyüyorsun ya, içki içebiliyorsun mesela, ya da sigara. Geç yatabiliyorsun, sanki biraz daha özgürsün. Ha bir de sevişebiliyorsun iyisiyle, kötüsüyle. Ama çok çalışıyorsun. Eve ekmek getiren bir annen, baban olmuyor. Sen baba oluyorsun ,anne oluyorsun. Çalışıyorsun, debeleniyorsun. Sürekli bir şeyler isteyen çocukların oluyor. Çocuk dedim de, işte büyümenin bence en güzel yanı da bu. Çocuklar. Cıvıl cıvıl, bıcır bıcır çocuklar. Senin minik bir kopyan. Efendim? Sen o kadar yaramaz değil miydin? Ah bir sorsana annene, babana .Sor da anlatsınlar sana. Tabi hala hayattalarsa.
İşte, belki de büyümenin en acılı, en sancılı tarafı da bu. Yitip giden, yanımızda olmayanlar. Keşkelerimiz , keşke şimdi olsaydı dediklerimiz. Neden en çok ihtiyaç duyduğumuz anlar, birilerini kaybettikten sonra başlar? Demişler ya, "Kel ölür sırma saçlı olur, kör ölür badem gözlü olur." Yaşarken bilemiyoruz insanın değerini. Bu çok yakının da olsa, arada denk gelip selamlaştığın bir tanıdığın da. Değişmiyor genelde. Hep yaşayacakmış zannediyoruz, hiç ölmeyecekmiş gibi düşünüyoruz sevdiklerimizi. Oysa ki hiçbirimiz, mitlerdeki tanrılar veya tanrıçalar değiliz. Ölebilen varlıklarız .Masal gibi aslında hayat, bir varmış bir yokmuş. Hayat kıçına bir şaplakla başlar, pamukla da biter de. Neyse o konuda detaya girmeyeyim.
Sonuçta, demem o ki; Iskalamamak lazım hayatı. Onun için ,her anını doya doya yaşamalı. Ama paşa gönlün nasıl istiyorsa. Dedim ya hayat kısa. Ve senden bir tane var bu hayatta, unutma. Bir de sevmeyi, sevilmeyi, seni seviyorum demeyi unutma. Hayat senin tahmin ettiğinden çok daha kısa.