Acı Hayat

• 1 Ağustos 2023 Salı 15:04:14

Dramatik günlerin sonlanmasıyla uyku hali sona erdiğinden; insan yaşadığının farkına varır. Farkı fark ederek, kendini keşfeden insan benliğini tanımaya başlar. Zihnini bulandıran uzun yolun yorgunluğu değil; kendini bilmeyenlerin oyunudur. Oyun oynadıklarını zannedenler; kendilerinin oyuncak olduğunu bilmediklerinden dolayı; kalplerinin, zihinlerinin, ruhlarının ve bedenlerinin oynanmasına bilinçsizce izin verirler. Geleni gidene gönderirken; gideni göndereceklerini zannederken, aslında kendileri giderler. Yaşadıkları hayatın prangalarından kurtulmak isterken; yanlış yöntemi tercih ettikleri için, kendilerini parmaklıklar ardına gönderirler.

Seven sevgisini haykırsa da; sevilen egoist düşüncesini yenemediğinde kendi lanetinde boğulabilir. Düşünce sisteminin hezeyan olmasından dolayı; boğulan sevilmeyen değil; sevilen olabilir. Acısını, acısı bildiği sevdiğinin eriyip gitmesinden dolayı; gözlerinden yaş değil kan aksa da, bir garip acı hayatın içinden nasıl çıkacağını bilmeyen âşık; maşukuna kendini anlatsa ve sevgisini, sevdasını kurtaramasa da, nurlu hayatının sislerini silmekle meşgul olmaya devam etmesi güzel davranış olur.

Amaç için ne yapılır, Değer mi? Koca ömrü bir amaç uğruna harcamaya diye düşünülse de; değerdi, değdi, değecek, bir gün amacımı sevdamı gerçekleştireceğim! Ben inandıktan sonra şüpheye düşünlerden değilim, seviyorum, seveceğim, sevmeliyim, daha çok sevmeliyim. Bir sorun varsa; ben sevgimde samimi olamadığımdan kaynaklanmaktadır diye meşru sevgisini artırarak, yapılması gerekeni yapmaya devam etmelidir.

Yıllar saat gibi geçerken, sevdalı, zamanın su gibi geçtiğini anlasa da, ömrünün tamamını amacı uğrunda harcamalıdır. Bir ömür öyle yaşanır mı? Sorularına cevap dahi vermeden, gidenin ömrü olmadığını, gidenin insanlık olduğunu, sevgi olduğunu, sevda olduğunu düşünerek yoluna devam etmelidir. Düşüncelerini sabitleyip; başaracağım, başarmalıyım yoksa bu konu yıllarca konuşulan, insanlığın kara bir lekesi olur diye kararından vazgeçmemelidir.

Eceli gelen herkes vefat eder; amaçlar ölmeyecek ve ölmeyecek olan konunun asırlarca insanlara; İnsanca yön vermesini sağlamalıyım! Yoksa sorumluluğumu yerine getirmiş olmam. Bir kişi dahi, neden tekrar bunu yapmamış derse; bana berzah âlemi dar olur. Orada benim yapacağım hiçbir şey kalmaz diyerek, ne yapmam gerekiyorsa onu yapmalıyım diye, geceleri ve gündüzleri bir birine karıştırarak çalışmalıdır.

Karışan geceler ve gündüzlerle sınırlı olmayıp; bazen yıllarca kaybettiği aklını arasa da, sevda uğruna kaybettiği aklını bulduğunda; normal yaşaması gerekirken, o durmadan ve tekrar aklını kaybetme pahasına, amacından asla vazgeçmemelidir.

Acı olan duygular değil; acı olan telafisi olmayan, mükerrer edilen yanlış eylemler dir. Acı hayat; amaçsızca yaşanan hayattır. Amacı olmayan insan, acınacak insandır.

Gözün nuru aklın dengesini sağlar; akıl dengede olmazsa insan ağlar. Ağlayan göz olsa sorun olmaz. Ağlayan sensin, benim ve insanlıktır. Yolların karmaşası gözü sulandırır, sulanan gözler aklı bulandırır. Aklını bulandırma duru kalsın, sen ateşte yanma iblis yansın. Sen bir cansın, canansın, insansın! Gözlerini haramdan koru ki; insan kalasın.