YAZMAK AMA NASIL?

Yazmak; söylenmeyen duyguların kağıtla buluşması, gözyaşlarının beyaz sayfalara aktarılması ve daha fazlası benim için. Yazanlar için. Pek çok anlam yüklemişizdir bir yazıya. Gerçekten de öyle midir? Zannımca bir yazı pek çok anlamı, hikayeyi barındırır. İlla kendimizden değil, başkalarından esinleniriz yazdıklarımızda. Elbette kendi iç dünyamızı anlattığımız yazılarımız vardır ama bu demek değildir ki, her yazdığımız hüzünlü söz, şiir bizi anlatır.

Dert, keder, elem her bir şeyi barındırır yazdıklarımız. Ama hep hüzün, keder yazmayız; sevinç, mutluluk, neşe, huzur bunlarda yer bulur yazdıklarımızın arasında. Bazen yaralı bir yüreğe dokunur, merhem olur yazdıklarımız; bazen gaddar bir yüreğe taş olur… Ve hep böyle olmak zorundadır. Sadece iyileri yazmak değil, kötüleri de yazmak gerekir. Çünkü hayat sadece iyilerden ibaret değildir. Kötüler de hayatın bir parçasıdır ve biz kötülerle de yaşamak zorundayız.

O yüzden bir kalem iyiyi anlattığı gibi kötüyü de anlatmalı. Anlatmak zorundadır da. Yoksa hep eksik kalacaktır
yazılanlar. Hayat ve yaşanmışlıklar eksik kalacaktır. Ne yaparsak yapalım eksik öğrenmiş olacağız hayatı. Bu da daha baştan yenilgiye kapı aralayacaktır bizler için. Madem yazılanlar bizler için bir şey ifade ediyor, beklenti içine giriyoruz yazılanlardan. Öyleyse yazanın da yazdıranın yazının hakkını teslim etmesi gerekecektir. Öyle çalakalem değil, on numara, tam isabet olmalı yazı. Okuyan kendinden bir şeyler bulabilmeli, bir yarasına merhem olabilmeli. Budur yazı erbabı olmak. Ortalık ateş pahasıyken lay lay lom şeylerden bahsetmek pek akıl karı değildir. İnsanların derdi neyse ondan bir şeyler okumak veyahut görmek isteyeceklerdir. Ben yazarım diye geziniyorsan ortalıkta bunları bileceksin. Her gece yarısı uzaydan indirilmiş gibi gelen şu, bu, o zamlarını bileceksin.

Tabi bilmen yetmeyecek. Elini taşın altına süreceksin. Neden böyle oldu? Nasıl oldu hepsini araştırıp ortaya sereceksin. Sonra ne mi olacak? Haklı haksız herkesin safı belli olacak. Başlayacak iyiyle kötünün mücadelesi. Kim iyi kim kötü orasını toplum bilecek, karar verecek. Sana ise doğruları göstermek, yanlış ortaya sürmek düşecek. Bir zahmet onu da yapıver yazar efendi. Hakkını ver o kalemin. Yoksa ne haddine o kalemi taşımak? Aldıysan eline kalemi, yazma aklına geleni.

NECATİ DİLEK