Gece 23:00 sularında John kapıyı hızla kapatıp evden çıktı. Gecenin ayazı ellerini titretirken ayaklarına hız verdi. Evinin bulunduğu sokağı geçip döndüğünde drama geçidiyle karşılaştı. Durdu durdu uzunca baktı. “Geçmeliyim” diye düşündü. İstemsizce koluna kazıtıp kalbiyle çalışan saatine baktı. Saat durmuştu tıp kı tüm bedeninin çekilmesi gibi. Aklından “ arşa’yı görebilecek miyim” diye geçirdi. Uzun soluksuzca rüzgar kavşağında salıncak olarak saçlarına binen çocukları düşündü. “ Acaba canı yanmıyor mu” fikri geçtiğinde farkında olmadan drama geçidinin kapısından geçmişti. Kapıdaki iri yarı bi kuş adam “Dudak çarpması için bize ne getirdin John”
“Kendimi getirdim. Daha ne olsun”
Kuş Adam “John düşündüğün olmayacak”
John “ Ne düşünüyorum ki !”
Kuş Adam yanaklarına kanatlarını sürterek kocaman kahkaha atar
“Hahahaaaaaaaa”
John bi kaç adım geriye gittiğinde “ Vazgeçtim girmekten”

Kuş Adam” Maalesef John. Kapıdan adım atan zaten girmiş sayılır. Hımm verecek bir şeyin yok öyle mi?”
John başını öne arkaya sallayıp sessizce onaylar

Kuş Adam “ Peki Arşa için bize kendinden ne verebilirsin”

John hiç düşünmeden “ kalbimi verebilirim”

Kuş Adam bu teklif karşısında John’a söz hakkı vermeden avucun ortasına mührü basar.

John “ kesin delirmiş olmalıyım. Şimdi ben ne yapacağım” diyerek drama geçidinden geçti. O karanlık dar boğazlı yolu geçtiğinde Arşa her zaman ki gibiçocukları saçlarında sallandırıyordu. Öyle güzeldi ki tüm sonsuzluk etrafında dönüyordu.


John “ Arşa”
Arşa oralı olmadı
John tekrar “Arşa” diye bağırdı. Arşa yine oralı olmamıştı. Ne olmuştu da Arşa ona bakmıyordu. John Arşaya doğru yürüdükçe Arşa daha da uzaklaştırdı. Daha çok daha çok uzaklaştırıldı.


Devam Edecek
Temz9032