İMZA...

• 9 Temmuz 2023 Pazar 15:51:37

Kudurmuş ahalisi yeryüzü denen cehennemin ibrazı ve iblisin bildirgesi…
Altına atamadığım bir imza nasıl ki ölüm fermanım benim onayımdan geçmiyor…
Ve işte saklı tutulası nice dua sözcükler kambersiz düğün misali yüreğin geçidinden geçmiyor.
Hüznü hazzı.
Hicabı nazı ve niyazı.
Ölüm türküsü söylenen eş güdümlü gönlün meramı.
Ah, nazenin sevdam ah, makberim ve kutsalım ve sensin ettiğim duam.
Duayeni olduğum acıların da yok ki tutanağı ve işte kaybolan geçmişime sünger çekip ovalıyorum geride kaldığım bu dünyaya tutuklu zamanımı.
Aldırmadan geçsem keşke yollardan.
Alazında sevginin pervazında süngümüm.
Göğün katmanlarında saklı hicranın kör düğümü.
Mıntıkam kayıp sarmalında ölümün.
Mealim yitik sürgün edildiğim tünelin ışığı ise çoktan söndü.
Mizacım mı bitik yoksa söylemler midir sarpa saran ve işte gökteki saklı yalnızlık belli ki Zühre’si olmaya adayım gökyüzünün.
Yerin katları ve yüreğin katmanları.
Külüstür motoru seven yüreklerin.
Kalantor sezgileri evrenin ve meleklerin de iyi insanların da soyunun tükendiği.
Bir açmazda.
Bir de aymazlığında hayatın.
Bir paralel ya da bir eş kenar acının büyüdüğü büyüttüğü yüreğin kırık pedalı.
Ön seziler ön sözler ayyuka çıkan iklimde saklı suretler.
Bir girift ki ölüm bir girgin ki dünde kalan son en son sözüm ve yitip gitmeden yazmam gerekenleri kurada çektiğim bir kulp da taktı mı karanlık sevici gölgeler bense külbastı yetilerimle mezarımı kazdığım.
Gönül ne mi ister?
Bir hoş sohbetten de geçtim geçeli.
Yürek sürgün edilmiş meğer mevsim suskun meali yitik ömrün devasa üçgeninde saklı soyut ve dar acılar ve somut paralel dünyalar ve beylik söylemlerin uzağında acının tuzağında kimse dolduran heybesini yalnızlık kalmışken kursağında.
Gizin izi.
Hüzün yüklü yolun sonu.
Başı ve tek durağı iken insanın bekleyen melekler melekeler.
Günden geceye ve geceden güne uzanan eli yalnızlığın kimse şirk koşan Rabbe kimse masumiyeti ayakları ile ezen kimse itibarını sonlandırıp hayata iltimas geçen sözde sevgilerin ihtirası.
Gün geçkin.
Şehir suskun.
Mevsim kayıp.
Şairse sıkışmış kalmışken bir köşesinde hayatın.
Bir redifse yaşam bir gazelse okunan ve dualar sadece dualar aşkın rahmine düşen umudun ve İlahi Yolun da yolcusu iken sözcüklerse tek serveti şairin ve tek tutunduğu dalı ona bahşeden Rabbine sevdalı varsın olsun sonsuz ukde kalsın içinde derdest olmuş şehrin sönen ışığında hala umutla ve sabırla beklemede varsın olsun son durağın yolcusu varsın olsun tek sefası şiirlerle diktiği kefeninden taşan isyanın ve kederin yoldaş türküsünde tutuklu nazına niyazına tek yeten iken tapındığı Rabbi söyleyecekken son sözünü…