Aradan yıllar geçmiş Hz. İbrahim’e peygamberlik görevi verilmişti. İlk olarak babasını Allah’ın yoluna davet etti. Bunu yaparken gayet yumuşak ve onu rencide etmeden yaptı. Merhamet sahibi Hz. İbrahim (a.s.) babasının imansız ölmemesi için elinden gelen her şeyi yapmış, fakat babasını bir türlü ikna edememişti.

Üzülen Hz. İbrahim babasının imana kavuşması için Allah’a niyazda bulundu. Fakat babasının Allah’ın düşmanı olduğu, iman etmeyeceği bildirilince, affedilmesi için dua etmekten vazgeçti. (Tevbe,114)

Cenab-ı Hak’kın Kur’an-ı Kerim’de ifade buyurduğu gibi o Allah düşmanıydı.

Peygamber Efendimiz Âzer’in durumunu bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyurarak ifade etmişlerdir:

“Kıyâmet gününde İbrahim, babası Âzer’i simsiyah toz, toprak içinde karşılaşacaktır. İbrahim babasına:

-Ben sana dünyada bana âsi olma! demedim mi? diyecek. Babası ona:

-İşte bugün sana âsi olmayacağım, diye cevap verecek. Bunun üzerine İbrahim: Ya Rab! Sen bana insanlar bas olunduğu gün beni zelil ve rüsva etmeyeceğini vaat etmiştin. Şimdi Allah’ın rahmetinden çok uzak olan babamın vaziyetinden daha çok ar ve hayâyı mucip hangi rüsvalık olabilir, diyecektir. Allahu Zü’l-Celal de:

-Ya İbrahim, ben Cennetimi Kâfirlere haram kılmışımdır! diyecek. Bundan sonra Hak Teâlâ tarafından: Ya İbrahim, şu iki ayağımın altındaki nedir? denilecek. İbrahim bakınca bir de ne görsün ayakları altında kana bulanmış bir sırtlan (ki, İbrahim’in babası bu fena duruma düşecektir). Bu çirkin manzara üzerine onun ayaklarından yakalanıp Cehennem’e atılacaktır.

İşte iman öyle bir hadise ki, zorlamayla veya kalbine şırınga edilmesiyle elde edilemiyor. Kişinin kendi özgür iradesiyle Cenab-ı Hak’ka teslim olması gerekiyor. Ayrıca peygamberin babası, karısı, çocuğu olmak da yeterli gelmiyor. Cehenneme gitmekten onları kurtaramıyor.

Hatırlanacağı gibi Hz. Nuh’un karısı Vâile, oğlu Kenan da kurtulanlardan olamamıştı. Hak onlara elini uzatacakları kadar yakından tebliğ edildiği halde reddetmişlerdi.



Ahmet TULGANER