KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 441 Okunma
- 5 Yorum
- 4 Beğeni
KURBAN BAYRAMI
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
KURBAN BAYRAMI
Bu bayram; Allah’a yaklaşmayı murad edenlerin bayramı. Kurban; yaklaşmak demek. Allah için kesilen kurbanla ,ona yaklaşmayı murad eden Müslümanlar ne büyük bir hayır yaptıklarının farkında olarak idrak ediyorlar bu bayramı.
Fuzuli halkın bu coşkusuna karşı kendi durumu hakkında şu meşhur beyitle ortaya çıkıyor: ’Yılda bir kez kurban keser halk-ı alem iyd içün/Dem-be-dem saat-be-saat ben senin kurbanınem.’ İşte asıl yakınlık budur. Allah’a her an kurban olmak. Amaç bu. Ama ne yazık ki biz yılda bir kurban kessek bile onunla birlikte nefsimizi ve dünyayı kurban edemiyor, aksine dünya ve nefs bizi kurban ediyor, fani olanı bakiye feda ediyoruz.
Biz bu bayramları doğru idrak etmedikçe asla ve asla nefsin boyunduruğundan kurtulamayacağız. Yıllar geçecek, biz bayram geliyor diye sevineceğiz, onlarca kurban keseceğiz, bir o kadar kurbanın kesilmesine tanık olacağız ama asıl yapmamız gerekeni ihmal edeceğiz ve nefsimizi kurban etmekte ihmalkâr davranacağız. Bu kısa dünya hayatında güle eğlene cehenneme atılacağız da farkında olmayacağız.
Hep başkalarını göreceğiz, hep başkalarını irşat edip düzeltmeye çalışacağız ama kendimizi bir türlü göremeyeceğiz. Günler geçecek, haftalar, geçecek, aylar geçecek, yıllar geçecek ama biz hala o ihmalkârlıkla dünyevi işlerimize dalacak, bir oyun ve oyuncaktan başka bir şey olmayan dünyayla oylanıp gideceğiz. Bu üç günlük dünyada ebedi olan ahireti unutacak, burada ebedi kalacak, hiç gitmeyecekmiş, tabiri caizse kazık çakacakmışız gibi yaşayacak, ölenleri görecek, onlardan ibret almayacak, ölüm başkalarının diyecek, ölümü kendimize yakıştırmayacak, yapmamız gereken asli vazifeyi hep ihmal edeceğiz.
İşte bu ihmalkârlıktır ki bizde hayat prensibi haline gelecek ertelenen İslami hayat sürüp gidecektir. İşte Müslümanlar olarak halimizden memnun yaşayıp gitmekte, nefsimizle muhasebeye asla yanaşmamaktayız. Namazla bizi kendine çağıran, oruçla bizi kendine çağıran, Kur’an’la bizimle ülfet eden, kurbanla bizi kendisine yakınlaştıran Allah’a onun istediği gibi kul olmakta hep ihmalkâr davranacağız.
Dünya işleri için gösterdiğimiz hassasiyeti ahiret için göstermekte titiz davranmadan yaşayıp gidecek, işyerimizdeki amirlerimizden korktuğumuz kadar Allah’tan korkmayı beceremeyeceğiz. Rızk endişesinden, alıp satacağımız dünyalıkların derdinden en önemli sorunlarımızı unutacak, dünyanın imtihan yeri olduğunu unutmakta devam edeceğiz.
Allah kullarını her an kendisine çağırmaktayken kulların bu umursamazlığı anlaşılabilir değil. Bu vurdumduymazlık, bu umursamazlık biz nereye götürü bilmem. Şeytanın igvasıyla, nefsin bizi sürüklediği yer tam bir ayrılık ve felaket çukurudur. Oysa Allah biz her vesileyle kendisine yakınlaşmaya çağırmakta, bu yolda en büyük vasıta olarak Kurban’ı vesile kılmaktadır. Ne mutlu bu kutlu vesileye yapışanlara…
Ahmet Kemal
Kayıt Tarihi : 2.10.2014 20:47:00
YORUMLAR
Hayırlı bayramlar dilerim hocam.
Gün güzelliğini ve kaleminizi tüm içtenliğimle selamlıyorum.
Sonsuz saygılarımla...
Hocam muhteşem bir çalışma okudum şu allah korkusu yerine bizde Allah sevgisi olmadığı sürece korku insanlığı düzeltmez ne ahıret dünyasını nede bu yaşadığı yalan dünya hayatını en güzel sevgidir zaten islam dini sevgi üzerine kuruşudur allah korku dünyası kurmamış sevgi dünyası kurmuş kutlarım çalışmanızı
yüreğinize sağlık hocam günün bu anlamlı yazısını tebrik ederim
hayırlı bayramlar diliyorum.
Torosların arasındaki bu serin yayla camiinde bayramın ilk gecesinde yatsı namazında üç kişiydik. Oysa sabahleyin bayram namazında cemaat camiye sığmamış, sokağa taşmıştı. Şehirden gelenlerle beraber her yer araba kaynıyordu. Peki bu insanlar şimdi neredeydi? En azından bir kısmının bu camiyi doldurması gerekmiyor muydu?
Caminin karşısındaki kahveden gelen okey taşlarının sesi beni cevapladı. İyi ama on dakika taşlara niye ara veremiyorlardı? Peki ama bunlar sabahleyin neyi kurban etmişlerdi? Allâh için mi kesmişlerdi, yoksa herkes kestiği için mi?
