İlk Ben Kutladım Babacığım

• 17 Haziran 2023 Cumartesi 21:37:54

Adapazarı’nda üniversite öğrenimi gören ortanca oğlumun doğum günüydü...
Bir şiir gönderdim, aile adına kutladım.
Telefonla aradı, teşekkür etti.
Laf olsun diye sordum, çünkü zaten kaçarı yok bunun ama kız arkadaşının kutlayıp kutlamadığını sorduğumda gecenin 12’sinde kutladığı yanıtını aldım...

Gecenin 12’si...
Bu beni 2 yıl geriye götürdü,
Yoğun duygulara, düşüncelere daldırdı...

O baba görmemişti, 2 yaşında kaybetmiş babacığını.
Bense bir kız evlada hasrettim…
Yollarımız birleşmişti internet ortamında.

“Siz gerçek olamazsınız!” diyordu canım kızım.
“Ne güzel oluyormuş birine ’babacım’ diyebilmek!” diyordu…

Bir gün gruptan ayrılmıştım. Üzülmüş, geri çağırmıştı beni kızım.
“Bizleri bırakma babacım, seni çok seviyoruz!” demişti.
Ve gruptaki diğer üyelerin bilmediği bir sırrını açıklamıştı bana…
Yavrum, amansız bir hastalığın pençesindeymiş.
Şok olmuştum duyunca…
Yalnızca 25 yaşındaydı kızım…
“Ama siz endişe etmeyin babacım, kızınız çok güçlü. Bununla da mücadele edecek.” diyor ve ekliyordu… “Dualarını eksik etme babacım!”.

Bir gün saatlerce (günlerce, haftalarca değil) onu çevrim içi göremeyince korkuya kapılmıştım. İş yerinde kendimi iyi hissetmemiş eve gitmiştim.
Ta ki akşam mesajını alınca içim rahatlamıştı.
Bilgisayarında sorun varmış kızımın ve o da çok endişe etmiş “Babacığım merak etmiştir!” diye…

Bir başka gün ise kızım mesajlarıma yanıt vermez olmuştu çevrim içi görüldüğü halde. Çok üzülmüştüm. Ona yazdığım, biraz da sitemkâr bir mesajda özetle “Seni kıracak bir şey mi yaptım kızım?” diye sormuştum.
Şu mesaj geldi kızımdan;

“Babacığım, sizden bir şey rica edebilir miyim? Ben sesinizi, hayır duanızı almak istiyorum. Sabah 04.30 da Amerika’ya gidiyorum, tedavi için... Bu ara sizi üzmemek için belli etmek istemedim ama bunun sizi daha çok üzeceğini düşünemedim... Ellerinizden öpüyorum... Telefonla arayabilir miyim izniniz olursa...”

Böylesine ince ruhlu bir hanım kızdı o.
Kendisinin hastalığını değil, sevdiklerinin üzüleceğini düşünürdü öncelikle...

ABD’de olduğu süre içinde her gün görüştük ve beni en çok etkileyen sözünü de sizlerle paylaşmak isterim;

Bir defasında, ertesi günü babalar günü iken gecenin 12’sinde görüşmüştük…
Çocukçasına “Babacım, babalar gününü ilk ben kutluyorum…” diyordu.
Sevinç çığlıkları atıyordu melek kızım.
Ertesi günü de yine aramıştı. Direksiyonda olduğum için eşim konuşmuştu. Sonra da arabayı park edip ben konuşmuştum…
İlk defa kutlamanın mutluluğunu yaşıyordu yavrum…

Belki bu yıl da yine ilk kutlayan olabilirdi...
Kuş olup uçmamış olsaydı...
Rabbimin tercihi onu yanına almak olmasaydı.

Kadir Tozlu
07.04.2007

O anı yine yaşadım...
Hep yaşayacağım...
Onun için hep dua edeceğim...
Yaşadığım sürece.