Nihayetinde, zaman öğütür an dahi sektirmeden, acı tatlı ne varsa... Gök kubbenin altında hoş bir sada bırakabilmek dahi tatmin edebilir mi insanı? Bilinmez. Aslında zaman bize çok şey anlatır, insanın kalemle buluşmasından beri, asırların hatıraları ve hissiyatı sanki o anları insana yeniden yaşatır. Ama nedense, geçmişe dair her anı, yine de bir ukde olarak içinde kalır insanın. Ve insan, hayatın çılgın koşuşturmalarında sadece küçük bir hayıflanma ya da özlemle geçiştiriverir her seferinde içindeki bu ukdeyi... Aklıma dehr (çok uzun, bin yıllık zaman) ile ilgili okuduğum bir söz vardı, internettten ona bakmak geldi. Hayali'nin sözüydü, buldum; "sakın aIdanma bu dehre ki, iki yüzIü münafıktır."... Evet, mazi insanın yüreğinde tatlı bir esinti iken, insanın sonsuzluğu yaşıyormuşçasına hayatın dağdağalarıyla boğuşmaya devam etmesi ve sizin de isabetle yaptığınız gibi geriye dönüp bir nefes alacak zamanı dahi bulamaması ya da çok az bulması gerçekten çok acı.

Ne iyi yaptınız. Geçmişin o hayal perdesini aralayıp yeniden o masalımsı iklimlere yeniden gitmişsiniz. Bizi biz yapan değerlere iyice sarılabilmek için, o anları sadece düşünmeye değil, yazarak, ve bir hatırat kabilinden geleceğe bırakmak gerekiyor belki de.

Yazıyı okumaya başlarken, ne zaman bitti bu yazı diyecek kadar bize farklı bir iklimi yaşatan kaleminiz daim olsun. Nice yazı ve şiirlere... Saygılarımı sunuyorum.

sen şimdi eskilere gidince benim de aklıma bir şeyler geldi. Dedemle en sevdiğim hikayem çaydanlık hikayesidir. Bi akşam toplanmışız dedemgilde, çay dolduruyorum tam ona sıra gelince, küçük çaydanlığın kapağı bardağın üstüne düştü ve az bi şey çay döküldü..gözünü bardaktan, etrafına sıçrayan çay otundan ve damlalardan ayırmadan söylenmeye başladı hemen:
"na esta na, na sekılsız! hona nezonake ju çay mara bidero!", anlamı: bu var ya bu, bu şekilsiz! daha bize bir çay vermesini bilmiyor!:))))

tabi kalabalığız, yabancı kimse yok biz bizeyiz ama ağrıma gitmedi dersem yalan olur afalladım bi an...dedemden şimdiye kadar hiç azar işitmemişim, bizimkiler de gülünce iyice rezil oldum...meğer onlar davayı çakmış anlamışlar, sonra Fate baktı ki yüzüm iyice düştü: 'kız!' dedi 'o seni ben sandı, onun garezi bana bana! size hiç toz kondurur mu?'
nasıl ki Fate öyle deyince başını kaldırıp yüzüme bakarak konuştu dedem: "aaa! meral tiya! cigeram kusurde kaytmeke mı ho sazkerd!", anlamı: aaa meral sen miydin! kusurama bakma ciğerim şaşırdım ben!:)))

Fate'nin o kapanış sözünü hiç unutmam dün gibi aklımdadır: "görüyosunuz ya! bana verdiği değer bu işte! bana geldi mi iter kakar, kusurumu yüzüme vurur! size geldi mi de başınızı okşar!"

yerden göğe kadar haklıydı, çok dokunmuştu Fate'nin bu sözü, bildiğin kaya var ya ha işte o kaya gelip içime oturmuştu resmen...Dedem torunlarına iyiydi iyiydi ama gelgelelim neneme ve kızlarına kaya gibi sert, aşılmaz bi duvardı sanki ama içten içe sevgisi de anlaşılıyordu da işte hani eskilerin 'içinden sev ama gösterme!' kuşağından yetişme olduğu için bildiğini okuyordu...çok pis de küfürler ederdi ha ama onlar alışmışlardı artık gülüp geçiyorlardı. Dedemin telesekreterle ilgili çok komik bir hikayesi var kayıt sesiyle konuşan, kendisini duymayan kadına demediğini bırakmıyor dedem:) gerisini artık sen düşün...

eskilere gittim Tüya'm sağolasın...memleketimin havası, toprağı kokmuş buram buram...
sevgiler çokça...

Hikaye ve roman yazmaya çok elverişli bir uslubunuz,yazım diliniz var .
Baştan sona sıkılmadan ve keyifle okudum.

Zaman zaman hikayenin içinde kendimi hissettim .
Dede olmanın o kadar da kolay olmadığını farkettim.

Velhasıl devam edin bence.
Daha uzun soluklu hikayeler deneyin.
Zamanla romana dönüştürün.

Edebiyatımız yepyeni bir kalem ,taze bir kan kazansın

Selam ve saygılarımla

redfer tarafından 13.6.2023 19:11:57 zamanında düzenlenmiştir.

redfer tarafından 13.6.2023 19:12:31 zamanında düzenlenmiştir.

Ne güzeldi okurken daha bitmeden bitmesin diyordum

Farkli anılar olsada hepimiz cocuktuk unutmadik

Saygılar

Ne o yaşanılan zamanlar, ne dedelerin sıcaklığı samimiyeti unutulmuyor, anılar taptaze... O iyi insanlar ve iyi zamanlar, çekip gittiler hayatımızdan sessizce...

Bana çok hoş geldi. zevkle okudum.

Benzer anılarımız var, tebriklerimle

Her birey kendi kültüründe anılar biriktirir yaşar içinde. Siz de öyle Olof ,ta öyle ya o göl Kıyısında oturan yaşlı teyze ? Kimbilir ne anılar kalmıştır gizli gizli yaşar içinde. Hepimiz aynı durumdayız bence . Neler biraktık mazide . Belkide en guzel günlerimizdi . Sadece rüyalarda yasadigimiz simdi
O çocukluk günlerine dönünce.. Ben de gittim çok ötelere sizi okurken. Yüreğinize duygularınıza sağlık doğdugum topraklarin değerli kızı. Selam ve saygı ile

Ağaçların efendisi tarafından 13.6.2023 03:42:22 zamanında düzenlenmiştir.